Een goed begin...

Dit nieuwe jaar is goed begonnen. Ik voel me goed, zowel fysiek als mentaal. Ik merk dat ik vaker gewoon blij ben, niet ergens om, maar gewoon omdat ik het ben. Wat een heerlijk gevoel! Ik lach ook meer, echt lachen, hardop. Het lijkt erop dat mijn inspanning vruchten begint af te werpen. 

En natuurlijk is er ook nog steeds werk aan de winkel. Ik ben nooit uitgeleerd. Gelukkig, want ik houd ervan. Vorig jaar heb ik al over zelfliefde verteld en ik heb er al eens een korte workshop van een paar uur over gevolgd. Dit jaar pak ik het wat grondiger aan en volg ik 'De Zelfliefde Bootcamp' van Alice Bekelaar. Het is een 7 weekse online training die op 20 januari jl. van start is gegaan*.  

Het is helemaal in mijn straatje. Elke week krijgen we nieuwe opdrachten, aan de hand van kernverlangens en ontwikkelfasen, om mee aan de slag te gaan. De training bevat veel zelfreflectie, bewustzijn en bewustwording. Ik vind het heerlijk om mee bezig te zijn. Tegelijkertijd oefen ik in ontspannen en loslaten, want ik wil natuurlijk ook wel weer heel erg veel. Want ik doe daarnaast ook mee aan een gratis 4 weekse online workshop van Deepak Chopra 'Healing the whole self', waarvan komende week de laatste week in gaat. En dan heb ik ook nog een gratis 4 weekse online workshop in het vooruitzicht: 'The biology and contagiousness of Kindness' van Dr. David Hamilton. 
Het doet me allemaal heel erg veel goed, maar ik mag wel in de gaten houden dat ik mezelf niet voorbij loop.

Dus ook de tijd en de ruimte nemen voor mezelf. Dat gaat me gelukkig ook steeds beter af en het hoort natuurlijk ook bij zelfliefde.

Wat opschudding was er ook nog, want in de nacht van 19 op 20 januari had ik opnieuw een epileptische aanval. Dit keer geen ambulances en gedoe, maar gewoon rustig thuis gebleven en er weer van bijkomen. Dat ging weer een stukje beter dan de vorige keer. Dat deze aanval zo dicht op de vorige zat, had ik mogelijk aan mezelf te danken, omdat ik wellicht iets te snel terug gegaan was in mijn medicijndosis.  Bij de laatste aanval hoorde een verhoging van de dosis. Dat het rotzooi is, merkte ik aan de bijwerkingen die ik ondervond. Ik had daarom contact opgenomen met de neuroloog, omdat ik niet zoveel medicijnen wil slikken. Als het dan moet, dan liefst zo weinig mogelijk. In het contact met de neuroloog had ik om advies gevraagd over het afbouwen van de medicijnen, maar omdat de neuroloog daar niet achter staat, heb ik dat uiteindelijk niet gekregen. Toen heb ik in overleg met D. besloten om terug te gaan naar de dosis die ik gewend was. Toen ik net was begonnen met de medicijnen, eind april 2014, was ik ook eenzelfde stap terug gegaan in het gebruik en dat had ik nu ook aangehouden. Wellicht dat ik het destijds nog niet zo lang slikte als dat ik het nu deed. Afbouwen moet heel voorzichtig, omdat het anders meer aanvallen kan uitlokken. Oeps... 

Ik mocht een keuze maken, voor mijn gevoel tussen twee kwaden: aanvallen of medicijnen. Dan toch voor medicijnen gekozen, voor dit moment. Het is allemaal weer goed afgelopen en ik heb weer wat geleerd.

We gaan weer vrolijk verder, want het heeft mijn humeur gelukkig niet negatief beïnvloed. 

*Mede mogelijk gemaakt door Present Amsterdam.

Zijn...

Het laatste onderwerp dat aan bod komt in mijn jaarprogramma ‘Vreugdevol leven’ is ‘de vreugde van zijn’ en dat komt de laatste tijd op allerlei momenten terug in mijn leven. Ik las onder andere een artikel over ‘niets doen’ in Psychologie Magazine. 

 ‘Niets doen’ is voor mij het synoniem van ‘zijn’ en in mijn ogen de kern van waar het in het leven om gaat. In een workshop van Juno Burger, waar ik eind november aan deelnam, is het de kern van de methode. Door nier vanuit reactie en/of verzet aanwezig te zijn bij alles wat zich in het leven voordoet en dat ook te doorvoelen, sta je meer open voor en in verbinding met alles om je heen en ervaar je meer flow.

‘Niets doen’  is niets nieuws, maar al eeuwenoud. ‘Wu Wei’ is een grondstelling in het Taoïsme dat een begrip inhoudt van weten wanneer wel actief op te treden en wanneer niet te handelen. De letterlijke betekenis van wu wei luidt: ‘niet doen’. Wei wu wei, handelen door niet te handelen, kan men interpreteren door het ‘niet handelen tegen de aard der dingen in’ of ‘het handelen zonder gehechtheid aan het resultaat’. Het is het 'streven' naar een evenwichtige situatie en zodoende, zacht en onmerkbaar, in harmonie te raken met het zelf, anderen en de omgeving. 

Waar het aan de ene kant als een levenskunst wordt gezien, wordt aan de andere kant ‘niets doen’ ook wel in een negatief daglicht gezet en soms vertaald als ‘luiheid’. In de bijbel is het zelfs een van de hoofdzonden en wordt er veelvuldig, op een negatieve manier, naar verwezen. Nu nog kennen we de uitdrukking ‘Ledigheid is des duivels oorkussen’. 

Anselm Grün zegt er in het boekje 'Het geheim van de weg' het volgende over

‘De mens is voortdurend op weg. Wie wandelt, verandert. Op ons levenspad zijn we altijd in beweging. We mogen niet blijven staan om uit te rusten van wat we bereikt hebben.

Veel mensen durven niet te stoppen, stil te blijven staan en stil te worden. Ze zijn bang dat hun innerlijke chaos boven komt. Ze zouden ook kunnen zien dat ze niet trouw zijn aan zichzelf, dat ze hun innerlijke stem voorbij leven.’

Niets doen en laten zijn wat er is, kan in die zin ook louterend werken.

Het is dus maar net hoe je het bekijkt. 

Marathon...

En zomaar ineens verschijnt daar het moment om alleen maar te zijn. Het is alleen niet zo vreugdevol als ik gehoopt had. 

Na ruim 4,5 jaar aanvalsvrij te zijn geweest, kreeg ik afgelopen nacht een nieuwe aanval. Heel fijn dat ik in mijn bed lig, want dan kan ik me niet bezeren. Mijn lieve D. wordt er gelukkig wakker van en denkt eerst nog dat ik wild lig te dromen, maar hij komt er al snel achter dat er wat anders aan de hand is. D. is inmiddels ervaren en hij blijft heel kalm. Hij weet mij goed uit de aanval te krijgen, zonder hulp van medicijnen. 

Ik heb er niets van mee gekregen. Ik lag lekker te slapen en opeens zie ik D. aan mijn kant van het bed op de grond zitten en hij stelt mij vragen en probeert de situatie zo goed mogelijk in te schatten om de volgende stap te kunnen bepalen. 

De situatie is best grappig als je het nuchter bekijkt. D. legt mij uit wat er volgens hem aan de hand is en ik ontken dat er iets is, want ik voel me prima. Hij geeft argumenten en laat het me zelfs zien, maar ik zie het niet en blijf ontkennen. Uiteindelijk besluit hij dat hij met me naar de eerste hulp wil. Omdat het niet goed lukt om mij in beweging te krijgen, het werkt toch allemaal wat minder goed dan ik hem wil doen geloven, belt hij de ambulancedienst die er heel snel waren. Zij doen een eerste onderzoek en besluiten dan, in samenspraak met D. en mij, om mij naar het VU medisch centrum te brengen omdat ik daar onder behandeling ben en al mijn medische informatie daar beschikbaar is. De ambulancemedewerkers, Marco en Anneke, zijn fantastisch en geven de zorg over mijn welzijn over aan de medewerkers op de eerste hulp van het VU.

Als ik daar uiteindelijk op een bed in een kamer lig, merk ik pas, dat ik daar toch niet voor niets lig en dat D., natuurlijk, helemaal gelijk had. 

En dan kan ik niets anders dan 'zijn'. Er valt niets te doen en ik mag bij alles wat zich in mij voordoet aanwezig zijn. Niet helemaal wat ikzelf voor ogen had, maar wel een goede oefening.

Een paar gaatjes in mijn aderen rijker en na het mij ondertussen welbekende neurologische onderzoek, mag ik na een paar uur weer naar huis. 

Alles is goed bevonden: 

- glucose, check!

- bloeddruk en saturatie, check!

- elektrolyten, check!

- etc., check!

Een epileptische aanval kun je vergelijken met het onvoorbereid lopen van een marathon. Ik ben dus een soort Wim Hof. Ben benieuwd wanneer mijn 'prestaties' in het Guinness Book of Records worden bijgeschreven...

D. en ik kunnen er gelukkig alweer om lachen. Het zal wel weer even duren voor het vertrouwen weer helemaal terug is, maar inmiddels zijn we ook dat gewend.

De vreugde van zijn...

En daar heeft november zich alweer aangekondigd, het jaar vliegt voorbij.

De afgelopen maand, die in het teken van compassie stond, ging me goed af. Vooral voor bekenden voel ik al regelmatig compassie. Soms duurt het even en heeft het blijkbaar wat tijd nodig voor ik het ervaar, maar dan is het er ook zomaar. Ook dit blijft een onderwerp in ontwikkeling, maar ik zie bij mezelf dat ik zelfs voor voor mij onbekenden al compassie kan voelen.

Ook voor mezelf voel ik meer compassie, ik ben al veel milder naar mezelf en ik ervaar zowaar al waardering voor mezelf! Jeej!

Deze maand staat in het teken van 'zijn'... Ik doe veel, maar nu even niet, het is tijd voor 'zijn'. Hoe dat me afgaat hoor je volgende keer weer!

Compassie; de natuurlijke uiting van een vreugdevol hart...

Houden van de ander begint bij het volledig houden van jezelf. Ik gaf dat vorige keer al aan. Ik heb gemerkt dat ik het makkelijker vind om te houden van de mensen die dicht bij me staan. Dat ik nog niet houd van die dingen in mezelf die ik minder waardeer en die me, als ik die in een ander bespeur, het gevoel geven dat die persoon verder van me af staat. 

'De ander' kan me nog steeds heel veel leren over mezelf. Over een ander ben ik vaak minder kritisch dan over mezelf en ik weet een ander ook veelal van advies te voorzien die meestal ook op mezelf van toepassing zijn. Misschien kan ik mijn eigen adviezen eens opvolgen en in mijn achterhoofd houden dat we allemaal één zijn.

Het lijkt er dan ook op dat ik nog niet klaar ben voor de volgende stap: compassie. Toch voel ik wel al een enkele keer compassie voor een ander. Het een volgt het ander ook niet op. Ik ga dan ook stap voor stap verder op mijn weg en dan kom ik er zeker.

De vreugde van liefhebben...

Vorige keer zei ik al dat ik er een hele kluif aan zou hebben, aan de zelfliefde. En dat is gebleken. Je mag ook oppassen met wat je zegt, net als met wat je denkt, want voor je er erg in hebt, kom je dat tegen in je leven. Ik heb nog niet het genoegen gehad om liefde voor mezelf in volle overgave te kunnen voelen. Dus ook dit blijft 'work in progress'. 

Heb de afgelopen tijd heel veel inspirerende informatie ontvangen, vooral online. Ik heb gratis en voor niets een Heal Summit kunnen volgen van Hay House, waar ik erg veel aan gehad heb. Niet aan de orde gekomen tijdens de Summit, maar wel mooi en interessant vond ik onderstaande lezing.

De komende tijd blijf ik nog actief met de zelfliefde, omdat dat zo ontzettend belangrijk is voor mijn welzijn. 

Daarnaast ga ik aan de slag met het nieuwe thema, het liefhebben van de ander. Waarbij ik die delen van mijzelf, die ik misschien niet zo mooi vind, en die je dan ook vaak terugziet in een ander, ook mag leren liefhebben. 

Alles en iedereen heeft recht op liefde.

De zoetheid van zelfliefde...

De maand juni begon met het letterlijk loslaten van een aantal dingen. De afwasmachine ging stuk, daar hebben we letterlijk afscheid van mogen nemen. 
Het was het begin van een reeks van apparaten die dienst weigerden. Ik mocht loslaten dat alles het altijd doet. Eerst hield mijn Mac ermee op. Gelukkig kon hij na een nachtje bij de dokter weer, werkend, met mij mee naar huis. En ook de batterij van mijn telefoon leek het voor gezien te houden, maar ook die is er, met wat aanpassingen, weer bovenop. En mijn ereader had ook kuren, die gelukkig ook weer opgelost zijn. Het komt dus wel goed met al die apparaten.
Verder kwam er ook wat voorbij dat ik met liefde zou loslaten, maar het heeft mij eerst wat te leren, dus daar mag ik doorheen voordat loslaten mogelijk is.

Als je meer wilt lezen over loslaten, raad ik je deze site aan: lsltn.

Zag ook een prachtig gedicht over dit onderwerp.

Loslaten is, net als de andere stappen in het programma, een continu proces. 

De komende maand komt een onderwerp aan bod dat voor mij een flinke kluif is en ook heel nodig: zelfliefde.

De vreugde van loslaten...

Afgelopen maand stond in het teken van een onberispelijk leven. Tenminste, laten we zeggen, het doen van een serieuze poging tot het leiden van een goed leven. Daar zijn al veel regels en soms geboden voor bedacht. Ik persoonlijk geef de voorkeur aan de richtlijnen vanuit het Boeddhisme die dienen ter bevordering van het welzijn.

In het boek 'Awakening Joy' heeft de schrijver daar zijn eigen draai aan gegeven. Over het algemeen zijn het hele logische gedragingen, maar toch is altijd goed om je er eens bewust van te zijn. 

Het eerste voorschrift, wat de schrijver aangeeft als 'Eer al het leven' komt voort uit het je onthouden van het doden of kwaad doen van andere levende wezens, is er een waar ik me gemakkelijk aan houd, maar zelfs dit is iets om bij stil te staan. Na een lange periode van vegetarisch eten, eet ik nu wel weer vlees. Daarbij vind ik het dan belangrijk dat het vlees is van beesten die een goed leven hebben gehad, dus hierin eer ik het leven door meer te betalen voor mijn vlees en te kiezen voor de biologische variant.

Het tweede voorschrift, wat hij in het boek omschrijft als 'Deel je tijd en middelen', komt voort uit het voorschrift om niet te nemen wat je niet gegeven is. Hier kun je denken aan niet stelen, maar hoe zit dat met tijd, steel je weleens tijd van een ander, door zo op te gaan in je eigen verhaal? Daar maak ik me bijvoorbeeld zeker wel eens 'schuldig' aan. En ik kan bijvoorbeeld niet erg goed afscheid nemen, waardoor ik tijd blijf 'claimen' om nog een ding te vragen of te vertellen.

Het derde voorschrift 'Ga met respect om met seksuele energie' heb ik wellicht in mijn jongere jaren wat minder in het oog gehad. Nu ik getrouwd ben, is daar geen sprake meer van, maar ook nu is het van belang om met respect om te gaan met mijn lief.

Bij het vierde voorschrift wat de schrijver vertaalt in 'Spreek vriendelijk en voorzichtig', mag ik ook opletten. Ik kan er wel eens iets uit flappen, wat, weliswaar onbedoeld, tegen het zere been kan zijn.

Het vijfde en laatste voorschrift, 'Ontwikkel een heldere geest en gezond lichaam', komt voort uit het afzien van het gebruik van verdovende middelen, zoals alcohol en drugs. Dat gaat me makkelijk af. Tegenwoordig hebben we echter ook nog andere 'verdovende middelen', zoals het internet en social media in het bijzonder. Voor het gebruik daarvan kies ik heel bewust en ik kies ook vooral heel regelmatig om het juist bewust niet te gebruiken.

Tot zover de afgelopen maand. Ik persoonlijk ken niemand die perfect is, dus er is altijd genoeg om aan te blijven werken en daar is dit programma een hele mooie gids bij vind ik.  

De komende maand is het tijd om los te laten.

Dat is voor mij persoonlijk een aardige uitdaging en ik heb voldoende om los te laten, dus ik denk dat ik daar volgende keer wel weer iets over kan vertellen.

De gelukzaligheid van onberispelijkheid...

Wat me de afgelopen maand (Vreugde ervaren in moeilijke tijden) vooral opgevallen is, is dat ik eigenlijk maar weinig 'moeilijke momenten' heb. Er is er wel eens een hier en daar, maar inmiddels ben ik al zover dat ik me er niet gek door laat maken. Ik gooi, om het zo maar te zeggen, niet zo snel meer zelf de tweede pijl. Ik ben me meer bewust van de verhalenverteller in mijn hoofd. Die kan heel actief zijn, maar als ik het door heb, kan ik het laten voor wat het is.

Dus nu weer verder met de volgende stap in het programma 'Vreugdevol leven' en dat is de gelukzaligheid van onberispelijkheid. Daarover volgende keer meer.

Vreugde vinden in moeilijke tijden...

Waar ik door het programma 'Vreugdevol leven' zeker van bewust ben, is hoe snel de maanden voorbij gaan. Maand vier is alweer van start gegaan. Door dit programma ervaar ik mijn tijd wel als nuttig besteed.

De afgelopen maand was een heel dankbare maand. Ik begon met dankbaarheid voor een gezond gebit. Vervolgens heb ik het onderwerp aandacht gegeven tijdens een werkvergadering door er een stuk over voor te dragen. Daarna had ik een gezellige middag met mijn moeder en was er een gezellig samenzijn ter ere van de verjaardag van mijn schoonvader. Toen volgde ook nog een heel gezellig feest van mijn andere schoonvader en -moeder, die hun 30-jarig huwelijk vierden. 
Ik leer dan ook veel andere dingen, zoals meegaan in the flow als het niet helemaal gaat zoals ik dat zou willen of zoals ik het me voorgesteld had. Allemaal verborgen lessen. 
De zondag erop volgde ik een proefles Taiko drummen, wat ik helemaal geweldig vind! De maandag erop ook nog een gezellig samenzijn met een vriend die ik niet heel vaak zie. 
En iets wat me normaal gesproken als vanzelfsprekend voorkomt, stemmen voor de gemeenteraad, schatte ik nu echt op waarde, want hoe bijzonder is dat! 
Ook nog in de afgelopen maand kwam een lieve vriendin helemaal speciaal voor mij uit het Oosten van het land naar mij toe gereden. 
Deze maand heb ik ook de aangifte inkomstenbelasting mogen afronden. Dat vind ik niet een heel leuk project, maar ik heb het lichter voor mezelf kunnen maken door er elke dag een beetje tijd aan te besteden en ik ben ook dankbaar dat mijn zus mij vervolgens heeft geholpen met de afronding en de controle ervan. Ik ben ook heel dankbaar voor de heerlijke eerste craniosacraal behandeling van dit jaar. En ik heb ook mijn lieve D. regelmatig bedankt voor de dingen die hij doet.

Wat me met een bijzonder gevoel van dankbaarheid vervulde, was dat ik oprechte dankbaarheid kon voelen voor het harde werken wat mijn vader zijn hele leven voor ons gezin heeft gedaan. 
Mijn relatie met mijn vader is er niet een van veel warmte en goede gesprekken, maar ik merk dat daar langzamerhand wat verandering in komt. Ik weet heel goed dat ikzelf de relatie in stand houd, door hetzelfde te blijven doen als ik altijd doe. Voor mijn gevoel heb ik die rol die ik vervul nu een beetje veranderd door eens iets te doen wat we niet gewoon zijn te doen in ons gezin. Ik heb de dankbaarheid naar mijn vader uitgesproken. Ik ben er van overtuigd dat iedereen het fijn vindt om horen dat je iets waardeert. Dus als je iets wilt doen voor een ander, bedank hem/haar dan gewoon eens ergens voor.

Daarbij ben ik ook dankbaar voor eerder geleerde lessen waar ik nu mijn voordeel mee doe. Ik heb namelijk veel leuke dingen gedaan en te doen en ik heb de afgelopen week daarom iets niet gedaan wat ik eigenlijk wel heel leuk vind en waar ik ook veel zin in had. Maar de ervaring leert dat er ook aan het doen van leuke dingen een grens zit, dus ik heb deze activiteit van afgelopen vrijdag even overgeslagen. 

En gister hebben D. en ik de maand afgesloten met een heerlijke dag in Amsterdam.

Vorige keer vroeg ik me af wat ik nog zou leren in de maand van de dankbaarheid, maar dat blijkt nog aardig veel te zijn geweest. De maand april wijd ik aan het vinden van vreugde in moeilijke tijden. Ook nu ben ik weer nieuwsgierig wat dat me zal brengen. Ik kom er weer op terug! Tot dan.