Eten

Voeding speelt een heel belangrijke rol in mijn leven. Het hangt van mijn voeding af of ik mij prettig voel of niet. 

En helaas is het allemaal niet vanzelfsprekend. Voeding waarvan je verwacht dat het goed voor je is, is voor mij niet goed, mijn lijf behandeld het alsof het wordt aangevallen door een virus. 

Zo heb ik afgelopen dagen weer even mogen ervaren dat mijn lijf nog niet toe is aan knoflook en broccoli.

Zo zou je waarschijnlijk ook verwachten dat sinaasappels en appels goed voedsel is, maar voor mij dus niet. En zo zijn er ongeveer 30 voedingsmiddelen waar ik niet tegen kan.

Er is goed mee te leven, maar ik zou best eens gewoon iets willen kopen als ik onderweg ben en dat is dus nu bijna niet te doen. Moet altijd heel goed opletten op wat er allemaal aan een produkt toegevoegd is. 
Back to basics dus maar. 

In het begin heb ik me heel erg verbaasd over alle rotzooi die aan voeding wordt toegevoegd en wat je dus ook zo maar jarenlang allemaal naar binnen werkt. Hoe je jezelf gewoon vergiftigd. In het begin was het ook zo lastig om boodschappen te doen. 
Inmiddels ben ik het wel gewend en D. ook en we zijn er ook al hartstikke handig mee, we eten eigenlijk altijd lekker, maar de laatste tijd heb ik niet zo'n zin meer om weer iets te verzinnen om te koken en dat gedoe rond eten. 
Mijn schoonmoeder heeft ons bijv. uitgenodigd voor een etentje in een restaurant en dat is dan weer zo'n gedoe dat ik eigenlijk het liefst maar niet ga. Maar ik wil ze ook weer niet teleurstellen, dus maar even de tandjes op elkaar en mijn verboden lijstje doorgeven en erop hopen dat ze niet per ongeluk toch iets door mijn eten doen wat ik niet mag hebben. 
Is ook weer een mooie oefening in loslaten ;-).

Ben al heel lang in behandeling voor die intoleranties bij mijn orthomoleculair arts, maar het is dus nog niet aangeslagen helaas....

Kameleon

Ik begin het steeds beter te begrijpen, nu nog mee om leren gaan ;-).

Ik vind het zelf nogal aanstellerig klinken om te zeggen dat ik hooggevoelig ben, maar je zal er maar last van hebben! En dat is nou juist hoe ik er natuurlijk niet tegenaan moet kijken. Maar ik moet nog leren hoe ik er mee om moet gaan, dan zal ik er juist ook mijn voordeel mee kunnen doen. Het kwartje begint wel eindelijk een beetje te vallen. Ik zie nu beter wat ik eigenlijk doe en dat de ME/CVS daar een resultaat van is. Dat is al eens tegen me gezegd en ik zie dat nu zelf ook.
Wat ik eigenlijk doe is altijd mijn antennes uitzetten om zo de signalen uit mijn omgeving op te vangen om me zo goed mogelijk aan te passen. Het is een overlevingsmechanisme, hartstikke fijn, maar in dat proces ben ik wel het contact met mezelf kwijt geraakt. In het contact met anderen, heb ik geen contact meer met mezelf.  Mijn "aardedraad" is ver te zoeken en het kost het mij enorm veel energie. Wat voel ík eigenlijk en waar heb ík behoefte aan, dat vind ik veel moeilijker te achterhalen en te zeggen. En dat is wel precies waar ik nu naar op zoek ben.

ik ben onderweg....   

Synchroniciteit

Wat een mooi begrip vind ik dit, synchroniciteit. De ervaring van dit begrip bedoel ik dan. Gister heb ik dit even heel sterk ervaren, toen ik eigen huis magazine ontving en er een volledige pagina over ontslag en eigen woning in aantrof met allemaal tips over maatregelen die je kunt nemen bij het kwijtraken van je baan.
Enigszins open deuren, want ik had ze al bedacht en met een vriendin, S., besproken, maar toch.

Mooie op mijn Happinez scheurkalender van vandaag:

"Je hoeft de wereld niet in je greep te hebben, je hoeft je er niet tegen te verweren."

en woensdag was er ook al zo'n mooie op een andere kalender:

"It is not a matter of doing. It is not even a matter of what you desire. All of that is insignificant with the reality of what you are. It unfolds beyond all you've learned."

Het gaat voor mij ook heel sterk erover dat ik er op mag vertrouwen dat alles goed komt. Dat alles wat er sinds maart 2010 gebeurt (en zelfs al eerdere ervaringen, alles wat er in mijn leven gebeurd is dus gewoon) met elkaar samenhangt en zo bedoeld is. Dat alleen al geeft me rust en vertrouwen en is voor mij een teken dat ik met geduld mag "hangen" in dit gevoel en het mag laten gebeuren.

Fijne ervaring!

NU!

Ben me zorgen aan het maken over hoe het nu verder moet. Helemaal niet de bedoeling natuurlijk en ik weet ook dat het helemaal geen zin heeft, maar het in de praktijk brengen, vind ik toch nog lastig.

Doe mijn best om weer te worden zoals deze baby en ik kan ook al wel genieten van kleine dingen, maar die kleine dingen worden nu een beetje teveel overschaduwd door dingen die er nog niet zijn.  

In dit filmpje wordt het even haarfijn uit de doeken gedaan waar ik mee bezig ben... Leven in het nu is zo makkelijk nog niet. Gelukkig heb ik inmiddels wel veel trucs geleerd om het in ieder geval te proberen. Zo concentreer ik me suf op mijn ademhaling (Anapana) en dat helpt wel enigszins, en ik probeer me ook te concentreren op datgene waar ik op dat moment mee bezig ben, maar ik mag nog veel meer oefenen. 

Niemand heeft ook gezegd dat het makkelijk zou zijn....

Oe...

...en dan word ik op maandagochtend gebeld door de werkcoach van het UWV naar aanleiding van mijn ww-aanvraag. Prima, maar ik voel me meteen weer onder druk gezet.Wat is dat toch, zo onnodig, want ze was hartstikke aardig. 

Ik had zelf voorgesteld om de maand februari zelf te financieren en dan per 1 maart weer beschikbaar te zijn voor werk en dus tot die tijd ook nog even geen verantwoording af te hoeven leggen over mijn activiteiten, maar dat heeft dan weer consequenties voor de hoogte van de uitkering enzo.  Dus dat maar weer opgegeven. Ook mijn urenaantal weer een stukje omhoog geschroefd. In plaats van 20 uur per week maximaal, nu met mezelf 24 uur overeen gekomen. 

Het duurt dan wel weer even voor ik dat weer los kan laten en weer wat kan ontspannen.

                                              Ik zou dit wel weer willen kunnen, heerlijk relaxen!

De vooruitgang wat dit betreft zit hem vooral in de verschuiving van onbewust onbekwaam, naar bewust onbekwaam. Ik heb nog genoeg te doen en dat gaat wellicht ook nog wel jaren duren, maar de bewustwording is al de helft van de oplossing, dus ik ben goed op weg! (mezelf even een beetje oppeppen)

Dit stuk heeft me ook weer erg geholpen om weer een beetje te ontspannen en deze gedeelde visie niet op te geven.

Maandag met D. even lekker een kop verse pepermuntthee gaan drinken. Nu we nog geld hebben, moet het ook maar rollen, dus ook een nieuwe wasmachine aangeschaft. Maakt me dan toch ook wel weer een beetje blij ;-).

Vorig jaar een nieuwe stoel en een nieuw tv-meubel gekocht en die worden morgen (woensdag) afgeleverd, vind ik ook leuk! Fris huisje voor een nieuw begin...
Vandaag voor de laatste keer naar mijn oude werkgever (inleveren van toegangspas en nog een gesprek met het hoofd HR, waar op mijn laatste werkdag geen tijd meer voor was). Dan kan ik dat stuk ook echt afsluiten. Nog wel even een leuk ritueel voor verzinnen...

Vooruitgang

Heb een boodschap gedaan bij de natuurwinkel en ben met mijn boodschappentas (!! geen boodschappentrolley) weer onderweg naar huis. Ben met de bus naar de winkel gegaan en loop vanaf de bushalte weer naar huis. Plotseling word ik me er heel erg bewust van hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen dat ik hier zo loop. Dat ik er van mag genieten.

Nog niet eens zo heel lang geleden was dat helemaal niet vanzelfsprekend. Het tillen van de boodschappentas van z'n 7 kilo is al een hele prestatie, dat voel ik dan ook nog wel in mijn armen.  Dat ik boodschappen heb gedaan, is al een heel ding. Ben ik pas weer sinds een paar weken aan het doen. Voorheen deed ik alleen boodschappen bij de Hofwebwinkel een internet webwinkel voor biologische voeding. Zij brengen de boodschappen elke zaterdag aan huis. Nu gebruik ik hofweb eigenlijk alleen nog voor de heerlijke yoghurt voor D. en voor de zwaardere produkten, zoals pakken rijst- en havermelk.

Net als schoonmaken. Mijn moeder kwam sinds een klein jaar altijd de schoonmaakwerkzaamheden doen. Nu ik sinds eind oktober fulltime thuis ben, heb ik dat weer zelf opgepakt, samen met D.. Ik was er een beetje bang voor dat ik door minder te doen (geen reis meer naar het werk en werken) ik een terugval zou krijgen, maar niets is minder waar. Het heeft me juist heel erg goed gedaan. Ik denk nu zelfs dat ik misschien wel te snel weer aan het werk ben gegaan. Ik heb die rust gewoon heel erg hard nodig gehad en nog steeds!


Ik durf nu pas weer te zeggen dat het goed met me gaat. Dat heb ik heel lang niet gekund. En ik zal er altijd op moeten blijven letten en mijn leven er op aanpassen, maar dat is een kwestie van wennen en ik wil dat ook. Ik wil het ook niet meer zo doen zoals ik het deed. Ik vind het heerlijk om meer rust in te bouwen en geen haast meer te hebben en dat ook niet meer om me heen te hebben. 

Hart

Na de sessie bij Bijzonder Gewoon op Barbara's aanraden het Handboek Energetische Bescherming aangeschaft en gelezen. Dit boek bevat ook oefeningen waar ik mee aan de slag ben gegaan. De oefening voor het openen van mijn hart heb ik actief gevolgd.

Vervolgens trek ik uit mijn inzichtkaarten de volgende:

"Ik ben bereid mijn hart verder te openen ook al betekent het, dat ik mij weer zal moeten verbinden met de pijn van het gekwetste kind in mij."

Vind ik dan toch bijzonder....

Thai Yoga Massage

Vandaag weer naar de Thai Yoga Masseur geweest. Wat een verwennerij, zo heerlijk. Is onderdeel van het plan om meer contact te maken met mijn gevoel. En tegelijkertijd helpt het me ook met (controle) loslaten, hij maakt namelijk de bewegingen, niet ik. En natuurlijk om te ontspannen.

Hij gaf me vandaag ook weer een mooie overdenking mee dat er geen afgepaste tijd bestaat voor genezen of iets leren loslaten. Dat is veel werk en het komt wanneer het komt. Geduld is dus een schone zaak. Goed om mezelf weer eens aan te herinneren.

Ook mijn mantra weer eens afgestoft: ik laat los en ik ben relaxed. Tevens goeie tip om mogelijk beter te slapen: van kant wisselen, dat ga ik dus uitproberen als ik D. zover krijg, maar dat is vast geen probleem. Voor wie op Facebook zit: D. heeft zo'n mooi bericht geplaatst voor mij, superlief!

Morgen weer naar de rebalancer, maar vanavond eerst nog nagenieten van mijn heerlijke massage!

Voorlopig Inzicht

Ik weet het natuurlijk ook allemaal niet, maar wat duidelijk is, is dat de artsen het ook niet weten. Na de conclusie ME (CVS) wordt je min of meer naar buiten geduwd met de boodschap dat je er maar mee moet leren omgaan. Gelukkig ben ik eigenwijs, nieuwsgierig en onderzoekend en ga ik dan zelf op zoek naar waar het aan kan liggen en wat ik er zelf aan kan doen.

Zo kom ik via Heden ik en via de informatiegids van de ME/CVS-stichting bij de orthomoleculair arts terecht. Daar boek ik voor het eerst vooruitgang.

En verder lees ik ook veel, over stress o.a. in dit boek en in deze en ook nog in deze lees ik veel over de werking van de hersenen. Hieruit leer ik ook dat mijn stresssysteem behoorlijk in de war is, doordat ik op jonge leeftijd al te veel stress heb ervaren door mijn traumatische jeugd. Dat komt ook nooit meer goed voor zover nu bekend. Het enige wat ik kan doen, is daar rekening mee houden door mezelf niet teveel aan stress bloot te stellen. Niet terugkeren in mijn oude functie bij mijn oude werkgever is een goede stap geweest wat dat betreft.

Op een van de nachten dat ik weer eens niet slaap, ga ik (tegen mijn natuur in, blijf meestal liggen) eruit en surf wat op het internet. Daar kom ik via via bij deze website terecht. Daar lees ik dit verhaal van Petra. Dat maakt me weer heel nieuwsgierig en ik bestel eerst het boek en besluit dan een afspraak te maken. D. heeft het al vaker gezegd, maar ik vind het zo aanstellerig klinken, maar bij de One Session Coach wordt het al snel bevestigd, ik ben hooggevoelig.  Dat is goed om te weten, ook in het kader van het zoeken naar werk. Gevolg hiervan is ook dat ik heel veel rust nodig heb. Tegenwoordig lig ik dan ook elke dag, midden op de dag, wel een half uur tot een uur te rusten. Ik dacht eerst dat dat niet zo'n goed idee zou zijn, in verband met het slechte slapen 's nachts, maar nu ben ik wel overtuigd dat ik dat moet gaan volhouden. Ook in het boek Illusies van Ingeborg Bosch komt rusten overdag naar voren, als middel om het stressniveau laag te houden, als je een verstoord stresssysteem hebt.

Zo ben ik al aardig op weg naar "genezing"/coping, maar ik ben er nog niet. Het slapen is nog iets wat ik nog niet opgelost heb en dat is naar mijn mening wel een hele belangrijke om goed te kunnen functioneren. 

Vannacht was het ook weer 03.15 uur dat ik wakker was. Dat is wel extreem vroeg, de standaard is 04.00 uur (daar kan ik meestal mijn klok op gelijk zetten). En wakker is dan ook echt wakker. Normaal gesproken blijf ik liggen en dan val ik tegen de ochtend weer in slaap. Nu irriteert het me en ga ik om 05.00 uur uit bed. De maandag is wel lekker lang zo. Jammer dat hij als depressiefste dag van 2012 te boek staat. Dat laat ik me maar niet aanpraten, heb het zo al moeilijk genoeg....

Heb alles wel zo'n beetje geprobeerd, inclusief een boterham een uur voor het slapen (om mijn suikerspiegel ook 's nachts op peil te houden, omdat dat een reden kan zijn van het wakker worden), maar ook dat helpt niet afdoende. Sommige nachten gaat het tegenwoordig iets beter, maar het laat nog steeds te wensen over. Als ik 6 uur achter elkaar geslapen heb, denk ik er niet meer over na, maar 5 uur is voor mij echt te kort. De nacht dat ik een fatsoenlijke 8 uur achter elkaar heb geslapen, kan ik me niet eens meer herinneren. Het is dat ik alles opschrijf, dat ik ook weet dat dat slechte slapen niets nieuws is. Dat is al zo sinds begin 2009. Ik dacht eerst nog dat ik elke nacht om 4 uur wakker wordt omdat dat het tijdstip was waarop ik in juni 2009 tijdens een retraite opstond, 10 dagen lang, dat het erin gesleten was, maar het is al van eerder, dus dat klopt niet.

Het blijft toch de aandacht vragen, omdat ik me, zoals ook nu, slecht blijf voelen, ziek en ongezond, en ik ben er nog niet uit en ik vraag me af of dat ooit het geval zal zijn. En wanneer ben ik gewoon ziek (bijv. griep) en wanneer is het de ME/CVS. We zullen het zien. Voor nu in ieder geval maar accepteren dat dit de situatie is en wie weet wat de toekomst brengt.

gezondheid

Dit is een film met een hele nieuwe visie op ziekte en gezondheid en genezing:
Echt de moeite waard om te bekijken!