Pas op de plaats...

Juist omdat ik me zo fit en goed voelde, ben ik gaan uitbreiden, maar de afgelopen weken voelde ik me steeds vaker minder goed. En zoals eerder gezegd, me gewoon niet zo lekker voelen, is tegenwoordig lastig. De verhalenverteller in mijn hoofd bedenkt er van alles bij. 

"Het is de kunst om #gelijkmoedig te blijven vooral als het tegenzit. Als alles meezit, is er geen kunst aan..."

quote van mijzelf op twitter op 18 maart jl.

De opzet bij elke uitbreiding is om het verantwoord te doen. Dat het enigszins moeite kost, is logisch, maar zóveel moeite is niet de bedoeling. Het mag wel aangenaam blijven en je wilt vooral voorkomen dat je in het rood komt. 

Blijkbaar is de uitbreiding met de yogalessen en het gitaar leren spelen, voor het moment even genoeg. Daarbij is ook de maand december minder geschikt gebleken. 

Omdat ik in februari ook een 10-daagse retraite in het vooruitzicht heb, wat op zich al zwaar genoeg is, spaar ik nu mijn energie tot nader order. Eerst wil ik weer goed tot rust komen en dan kijk ik weer verder.

Een belangrijke les voor mij uit deze ervaring is dat ik, blijkbaar, mijn grenzen niet goed voel. Ik voel pas dat iets te veel is geweest als het eigenlijk al te laat is. Een dag of een paar dagen erna dus pas en dan is het extra vervelend, want dan gaat bij wat ik voel een extra energieslurpende factor een rol spelen, namelijk angst. 

Mijn wilskracht is gelijk mijn valkuil. 
Ik kan iets zo graag willen, dat ik niet voel dat het teveel is. Daarom zal ik op basis van mijn ratio moeten bekijken of ik iets wel of niet zal doen en ook hoe lang ik het kan doen. En ook hier gelden de kleine lettertjes:

"Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst."

Deze les heb ik waarschijnlijk nog niet goed genoeg geleerd. In Reade werd ik al eens door een ergotherapeut naar de kamer gestuurd en zij schreef mij verplichte bedrust van een uur voor, omdat ik te hard had gewerkt aan mijn herstel. Zelf heb ik dat dan niet zo in de gaten, maar het is dus wel te merken of te zien. Of misschien was het haar ervaring, dat kan ook.

Die lijstjes en schema's die ik in de regel maak, zijn zo gek nog niet, als ik maar wel mijn gevoel erop aansluit. Mijn ratio en mijn gevoel mogen dus samen gaan werken....

Ritme en gevoel

Ritme

Sinds kort ben ik mijn uren aan het uitbreiden. Dat doe ik omdat het al heel lang goed gaat en vooral omdat ik me goed voel. Ik heb mijn uren sowieso al opgebouwd tot 15 uur werken per week. Het zou fijn zijn als ik het werk wat ik nu vrijwillig doe, betaald kan voortzetten, maar het is nog niet helemaal duidelijk of dat ook kan bij Present Amsterdam. 
Om te voorkomen dat ik op termijn voor een verrassing kom te staan, ben ik me aan het voorbereiden op het vinden van betaald werk. Het liefste blijf ik bij Present, maar mocht het daar niet kunnen en  mocht de situatie zich voordoen dat ik een betaalde baan moet zoeken, dan kan ik er maar beter voor zorgen dat ik daar op voorbereid ben. Dus ik breid mijn uren uit, want dat geeft meer mogelijkheden. 

De afgelopen maanden heb ik al gekeken met hoeveel geld ik aangenaam rond zou kunnen komen en dan is dat wat ik nu krijg als uitkering toch wel een minimum. Mijn leven bestaat niet alleen uit slapen, eten en werken... Ik wil ook graag af en toe iets leuks kunnen doen met mijn lieve D. en met mijn lieve vrienden. Dat betekent dat ik uitbreid naast mijn leven. Werken is een onderdeel van mijn leven en niet andersom.  
Afgelopen week had ik dat niet helemaal goed toegepast, want toen had ik op maandag een uur uitgebreid om op dinsdag niet meer lekker een taartje te kunnen gaan eten met vriend J.. Wat ik dan wel goed vind van mezelf is dat ik dan de afspraak wel afzeg en onthoud dat ik dat volgende keer andersom doe en de taart voorrang verleen op het uur extra werken.

Omdat het zo goed gaat, was ik al bezig om naast mijn vrijwilligerswerk wat leuke dingen toe te voegen. Sinds een paar weken heb ik een gitaar, waar ik nu veel op oefen om over een tijdje goed te kunnen spelen. 
Verder ben ik begonnen met yoga. Omdat ik veel in mijn hoofd zit, is het ook belangrijk om met mijn lijf bezig te zijn. Yoga helpt mij daarbij. Dat betekent wel dat ik op mijn vrije woensdagochtend op tijd aanwezig dien te zijn in de les. Dat is een nieuw ritme, waar ik aan mag wennen. Zoals ik ook mag wennen aan het, op regelmatige basis, oefenen op mijn gitaar. En, nu mijn schouder zoveel beter gaat, is het ook belangrijk om mijn spierkracht in mijn linkerarm op te bouwen, dus ook dat vraagt dagelijkse training.

Allemaal mooie dingen, maar wel wat wennen, want het is ook wel een vol programma. 

Gevoel

Bij het uitbreiden van mijn uren, hoort ook dat ik mijn gevoel goed in de gaten mag houden. Want het is niet de bedoeling dat ik mezelf voorbij ren. Dus ik doe het stapje voor stapje en rustig aan.

Voelen is voor mij sowieso wennen, maar soms is gevoel zo heftig aanwezig, dat je er niet onderuit kunt. Zoals vorige week woensdag tijdens yoga. Bij een oefening verloor ik mijn evenwicht en stapte ik snel uit om mezelf op te vangen. Ik bleef daarbij op mijn stroeve matje hangen met een teen, die daardoor dubbel sloeg en waar ik vervolgens met mijn volle gewicht bovenop ging staan. Toen bestond mijn hele lijf alleen nog maar uit die ene teen, want hij was door de pijn wel heel erg aanwezig. 

Ook emoties kunnen erg aanwezig zijn. 
De afgelopen tijd voelde ik me regelmatig minder lekker. Niet zo fit en wat uit balans. Dan is het voor mij tegenwoordig lastig om dat niet meteen te koppelen aan mijn gezondheidssituatie (weer dat hoofd). Zolang alles goed gaat, ben ik er niet zo mee bezig, maar op momenten dat ik wat minder fit ben, staat het wel meteen in de schijnwerpers. 
Er zijn veel mensen ziek op het moment en blijkbaar had ik daar ook wat van mee gekregen. Blij dus dat het mijn buik bleek te zijn. 
Gewoon niet helemaal fit of licht ziek zijn, is er er niet meer echt bij tegenwoordig. Dan is het de kunst om me niet op te laten slokken door mijn gedachten. Huppelen ging even niet met mijn teen (het is mijn rechterteen), dus dan maar zoveel mogelijk concentreren op mijn ademhaling en extra lief zijn voor mezelf. En vooral ook mezelf afleiden met leuke series. Daaruit blijkt ook hoezeer het in mijn gedachten zit en hoe die mijn gevoelens van onbehagen kunnen opblazen als ik dat zelf toelaat.