Zijn...

Het laatste onderwerp dat aan bod komt in mijn jaarprogramma ‘Vreugdevol leven’ is ‘de vreugde van zijn’ en dat komt de laatste tijd op allerlei momenten terug in mijn leven. Ik las onder andere een artikel over ‘niets doen’ in Psychologie Magazine. 

 ‘Niets doen’ is voor mij het synoniem van ‘zijn’ en in mijn ogen de kern van waar het in het leven om gaat. In een workshop van Juno Burger, waar ik eind november aan deelnam, is het de kern van de methode. Door nier vanuit reactie en/of verzet aanwezig te zijn bij alles wat zich in het leven voordoet en dat ook te doorvoelen, sta je meer open voor en in verbinding met alles om je heen en ervaar je meer flow.

‘Niets doen’  is niets nieuws, maar al eeuwenoud. ‘Wu Wei’ is een grondstelling in het Taoïsme dat een begrip inhoudt van weten wanneer wel actief op te treden en wanneer niet te handelen. De letterlijke betekenis van wu wei luidt: ‘niet doen’. Wei wu wei, handelen door niet te handelen, kan men interpreteren door het ‘niet handelen tegen de aard der dingen in’ of ‘het handelen zonder gehechtheid aan het resultaat’. Het is het 'streven' naar een evenwichtige situatie en zodoende, zacht en onmerkbaar, in harmonie te raken met het zelf, anderen en de omgeving. 

Waar het aan de ene kant als een levenskunst wordt gezien, wordt aan de andere kant ‘niets doen’ ook wel in een negatief daglicht gezet en soms vertaald als ‘luiheid’. In de bijbel is het zelfs een van de hoofdzonden en wordt er veelvuldig, op een negatieve manier, naar verwezen. Nu nog kennen we de uitdrukking ‘Ledigheid is des duivels oorkussen’. 

Anselm Grün zegt er in het boekje 'Het geheim van de weg' het volgende over

‘De mens is voortdurend op weg. Wie wandelt, verandert. Op ons levenspad zijn we altijd in beweging. We mogen niet blijven staan om uit te rusten van wat we bereikt hebben.

Veel mensen durven niet te stoppen, stil te blijven staan en stil te worden. Ze zijn bang dat hun innerlijke chaos boven komt. Ze zouden ook kunnen zien dat ze niet trouw zijn aan zichzelf, dat ze hun innerlijke stem voorbij leven.’

Niets doen en laten zijn wat er is, kan in die zin ook louterend werken.

Het is dus maar net hoe je het bekijkt. 

Marathon...

En zomaar ineens verschijnt daar het moment om alleen maar te zijn. Het is alleen niet zo vreugdevol als ik gehoopt had. 

Na ruim 4,5 jaar aanvalsvrij te zijn geweest, kreeg ik afgelopen nacht een nieuwe aanval. Heel fijn dat ik in mijn bed lig, want dan kan ik me niet bezeren. Mijn lieve D. wordt er gelukkig wakker van en denkt eerst nog dat ik wild lig te dromen, maar hij komt er al snel achter dat er wat anders aan de hand is. D. is inmiddels ervaren en hij blijft heel kalm. Hij weet mij goed uit de aanval te krijgen, zonder hulp van medicijnen. 

Ik heb er niets van mee gekregen. Ik lag lekker te slapen en opeens zie ik D. aan mijn kant van het bed op de grond zitten en hij stelt mij vragen en probeert de situatie zo goed mogelijk in te schatten om de volgende stap te kunnen bepalen. 

De situatie is best grappig als je het nuchter bekijkt. D. legt mij uit wat er volgens hem aan de hand is en ik ontken dat er iets is, want ik voel me prima. Hij geeft argumenten en laat het me zelfs zien, maar ik zie het niet en blijf ontkennen. Uiteindelijk besluit hij dat hij met me naar de eerste hulp wil. Omdat het niet goed lukt om mij in beweging te krijgen, het werkt toch allemaal wat minder goed dan ik hem wil doen geloven, belt hij de ambulancedienst die er heel snel waren. Zij doen een eerste onderzoek en besluiten dan, in samenspraak met D. en mij, om mij naar het VU medisch centrum te brengen omdat ik daar onder behandeling ben en al mijn medische informatie daar beschikbaar is. De ambulancemedewerkers, Marco en Anneke, zijn fantastisch en geven de zorg over mijn welzijn over aan de medewerkers op de eerste hulp van het VU.

Als ik daar uiteindelijk op een bed in een kamer lig, merk ik pas, dat ik daar toch niet voor niets lig en dat D., natuurlijk, helemaal gelijk had. 

En dan kan ik niets anders dan 'zijn'. Er valt niets te doen en ik mag bij alles wat zich in mij voordoet aanwezig zijn. Niet helemaal wat ikzelf voor ogen had, maar wel een goede oefening.

Een paar gaatjes in mijn aderen rijker en na het mij ondertussen welbekende neurologische onderzoek, mag ik na een paar uur weer naar huis. 

Alles is goed bevonden: 

- glucose, check!

- bloeddruk en saturatie, check!

- elektrolyten, check!

- etc., check!

Een epileptische aanval kun je vergelijken met het onvoorbereid lopen van een marathon. Ik ben dus een soort Wim Hof. Ben benieuwd wanneer mijn 'prestaties' in het Guinness Book of Records worden bijgeschreven...

D. en ik kunnen er gelukkig alweer om lachen. Het zal wel weer even duren voor het vertrouwen weer helemaal terug is, maar inmiddels zijn we ook dat gewend.

De vreugde van zijn...

En daar heeft november zich alweer aangekondigd, het jaar vliegt voorbij.

De afgelopen maand, die in het teken van compassie stond, ging me goed af. Vooral voor bekenden voel ik al regelmatig compassie. Soms duurt het even en heeft het blijkbaar wat tijd nodig voor ik het ervaar, maar dan is het er ook zomaar. Ook dit blijft een onderwerp in ontwikkeling, maar ik zie bij mezelf dat ik zelfs voor voor mij onbekenden al compassie kan voelen.

Ook voor mezelf voel ik meer compassie, ik ben al veel milder naar mezelf en ik ervaar zowaar al waardering voor mezelf! Jeej!

Deze maand staat in het teken van 'zijn'... Ik doe veel, maar nu even niet, het is tijd voor 'zijn'. Hoe dat me afgaat hoor je volgende keer weer!

Compassie; de natuurlijke uiting van een vreugdevol hart...

Houden van de ander begint bij het volledig houden van jezelf. Ik gaf dat vorige keer al aan. Ik heb gemerkt dat ik het makkelijker vind om te houden van de mensen die dicht bij me staan. Dat ik nog niet houd van die dingen in mezelf die ik minder waardeer en die me, als ik die in een ander bespeur, het gevoel geven dat die persoon verder van me af staat. 

'De ander' kan me nog steeds heel veel leren over mezelf. Over een ander ben ik vaak minder kritisch dan over mezelf en ik weet een ander ook veelal van advies te voorzien die meestal ook op mezelf van toepassing zijn. Misschien kan ik mijn eigen adviezen eens opvolgen en in mijn achterhoofd houden dat we allemaal één zijn.

Het lijkt er dan ook op dat ik nog niet klaar ben voor de volgende stap: compassie. Toch voel ik wel al een enkele keer compassie voor een ander. Het een volgt het ander ook niet op. Ik ga dan ook stap voor stap verder op mijn weg en dan kom ik er zeker.

De vreugde van liefhebben...

Vorige keer zei ik al dat ik er een hele kluif aan zou hebben, aan de zelfliefde. En dat is gebleken. Je mag ook oppassen met wat je zegt, net als met wat je denkt, want voor je er erg in hebt, kom je dat tegen in je leven. Ik heb nog niet het genoegen gehad om liefde voor mezelf in volle overgave te kunnen voelen. Dus ook dit blijft 'work in progress'. 

Heb de afgelopen tijd heel veel inspirerende informatie ontvangen, vooral online. Ik heb gratis en voor niets een Heal Summit kunnen volgen van Hay House, waar ik erg veel aan gehad heb. Niet aan de orde gekomen tijdens de Summit, maar wel mooi en interessant vond ik onderstaande lezing.

De komende tijd blijf ik nog actief met de zelfliefde, omdat dat zo ontzettend belangrijk is voor mijn welzijn. 

Daarnaast ga ik aan de slag met het nieuwe thema, het liefhebben van de ander. Waarbij ik die delen van mijzelf, die ik misschien niet zo mooi vind, en die je dan ook vaak terugziet in een ander, ook mag leren liefhebben. 

Alles en iedereen heeft recht op liefde.

De zoetheid van zelfliefde...

De maand juni begon met het letterlijk loslaten van een aantal dingen. De afwasmachine ging stuk, daar hebben we letterlijk afscheid van mogen nemen. 
Het was het begin van een reeks van apparaten die dienst weigerden. Ik mocht loslaten dat alles het altijd doet. Eerst hield mijn Mac ermee op. Gelukkig kon hij na een nachtje bij de dokter weer, werkend, met mij mee naar huis. En ook de batterij van mijn telefoon leek het voor gezien te houden, maar ook die is er, met wat aanpassingen, weer bovenop. En mijn ereader had ook kuren, die gelukkig ook weer opgelost zijn. Het komt dus wel goed met al die apparaten.
Verder kwam er ook wat voorbij dat ik met liefde zou loslaten, maar het heeft mij eerst wat te leren, dus daar mag ik doorheen voordat loslaten mogelijk is.

Als je meer wilt lezen over loslaten, raad ik je deze site aan: lsltn.

Zag ook een prachtig gedicht over dit onderwerp.

Loslaten is, net als de andere stappen in het programma, een continu proces. 

De komende maand komt een onderwerp aan bod dat voor mij een flinke kluif is en ook heel nodig: zelfliefde.

De vreugde van loslaten...

Afgelopen maand stond in het teken van een onberispelijk leven. Tenminste, laten we zeggen, het doen van een serieuze poging tot het leiden van een goed leven. Daar zijn al veel regels en soms geboden voor bedacht. Ik persoonlijk geef de voorkeur aan de richtlijnen vanuit het Boeddhisme die dienen ter bevordering van het welzijn.

In het boek 'Awakening Joy' heeft de schrijver daar zijn eigen draai aan gegeven. Over het algemeen zijn het hele logische gedragingen, maar toch is altijd goed om je er eens bewust van te zijn. 

Het eerste voorschrift, wat de schrijver aangeeft als 'Eer al het leven' komt voort uit het je onthouden van het doden of kwaad doen van andere levende wezens, is er een waar ik me gemakkelijk aan houd, maar zelfs dit is iets om bij stil te staan. Na een lange periode van vegetarisch eten, eet ik nu wel weer vlees. Daarbij vind ik het dan belangrijk dat het vlees is van beesten die een goed leven hebben gehad, dus hierin eer ik het leven door meer te betalen voor mijn vlees en te kiezen voor de biologische variant.

Het tweede voorschrift, wat hij in het boek omschrijft als 'Deel je tijd en middelen', komt voort uit het voorschrift om niet te nemen wat je niet gegeven is. Hier kun je denken aan niet stelen, maar hoe zit dat met tijd, steel je weleens tijd van een ander, door zo op te gaan in je eigen verhaal? Daar maak ik me bijvoorbeeld zeker wel eens 'schuldig' aan. En ik kan bijvoorbeeld niet erg goed afscheid nemen, waardoor ik tijd blijf 'claimen' om nog een ding te vragen of te vertellen.

Het derde voorschrift 'Ga met respect om met seksuele energie' heb ik wellicht in mijn jongere jaren wat minder in het oog gehad. Nu ik getrouwd ben, is daar geen sprake meer van, maar ook nu is het van belang om met respect om te gaan met mijn lief.

Bij het vierde voorschrift wat de schrijver vertaalt in 'Spreek vriendelijk en voorzichtig', mag ik ook opletten. Ik kan er wel eens iets uit flappen, wat, weliswaar onbedoeld, tegen het zere been kan zijn.

Het vijfde en laatste voorschrift, 'Ontwikkel een heldere geest en gezond lichaam', komt voort uit het afzien van het gebruik van verdovende middelen, zoals alcohol en drugs. Dat gaat me makkelijk af. Tegenwoordig hebben we echter ook nog andere 'verdovende middelen', zoals het internet en social media in het bijzonder. Voor het gebruik daarvan kies ik heel bewust en ik kies ook vooral heel regelmatig om het juist bewust niet te gebruiken.

Tot zover de afgelopen maand. Ik persoonlijk ken niemand die perfect is, dus er is altijd genoeg om aan te blijven werken en daar is dit programma een hele mooie gids bij vind ik.  

De komende maand is het tijd om los te laten.

Dat is voor mij persoonlijk een aardige uitdaging en ik heb voldoende om los te laten, dus ik denk dat ik daar volgende keer wel weer iets over kan vertellen.

De gelukzaligheid van onberispelijkheid...

Wat me de afgelopen maand (Vreugde ervaren in moeilijke tijden) vooral opgevallen is, is dat ik eigenlijk maar weinig 'moeilijke momenten' heb. Er is er wel eens een hier en daar, maar inmiddels ben ik al zover dat ik me er niet gek door laat maken. Ik gooi, om het zo maar te zeggen, niet zo snel meer zelf de tweede pijl. Ik ben me meer bewust van de verhalenverteller in mijn hoofd. Die kan heel actief zijn, maar als ik het door heb, kan ik het laten voor wat het is.

Dus nu weer verder met de volgende stap in het programma 'Vreugdevol leven' en dat is de gelukzaligheid van onberispelijkheid. Daarover volgende keer meer.

Vreugde vinden in moeilijke tijden...

Waar ik door het programma 'Vreugdevol leven' zeker van bewust ben, is hoe snel de maanden voorbij gaan. Maand vier is alweer van start gegaan. Door dit programma ervaar ik mijn tijd wel als nuttig besteed.

De afgelopen maand was een heel dankbare maand. Ik begon met dankbaarheid voor een gezond gebit. Vervolgens heb ik het onderwerp aandacht gegeven tijdens een werkvergadering door er een stuk over voor te dragen. Daarna had ik een gezellige middag met mijn moeder en was er een gezellig samenzijn ter ere van de verjaardag van mijn schoonvader. Toen volgde ook nog een heel gezellig feest van mijn andere schoonvader en -moeder, die hun 30-jarig huwelijk vierden. 
Ik leer dan ook veel andere dingen, zoals meegaan in the flow als het niet helemaal gaat zoals ik dat zou willen of zoals ik het me voorgesteld had. Allemaal verborgen lessen. 
De zondag erop volgde ik een proefles Taiko drummen, wat ik helemaal geweldig vind! De maandag erop ook nog een gezellig samenzijn met een vriend die ik niet heel vaak zie. 
En iets wat me normaal gesproken als vanzelfsprekend voorkomt, stemmen voor de gemeenteraad, schatte ik nu echt op waarde, want hoe bijzonder is dat! 
Ook nog in de afgelopen maand kwam een lieve vriendin helemaal speciaal voor mij uit het Oosten van het land naar mij toe gereden. 
Deze maand heb ik ook de aangifte inkomstenbelasting mogen afronden. Dat vind ik niet een heel leuk project, maar ik heb het lichter voor mezelf kunnen maken door er elke dag een beetje tijd aan te besteden en ik ben ook dankbaar dat mijn zus mij vervolgens heeft geholpen met de afronding en de controle ervan. Ik ben ook heel dankbaar voor de heerlijke eerste craniosacraal behandeling van dit jaar. En ik heb ook mijn lieve D. regelmatig bedankt voor de dingen die hij doet.

Wat me met een bijzonder gevoel van dankbaarheid vervulde, was dat ik oprechte dankbaarheid kon voelen voor het harde werken wat mijn vader zijn hele leven voor ons gezin heeft gedaan. 
Mijn relatie met mijn vader is er niet een van veel warmte en goede gesprekken, maar ik merk dat daar langzamerhand wat verandering in komt. Ik weet heel goed dat ikzelf de relatie in stand houd, door hetzelfde te blijven doen als ik altijd doe. Voor mijn gevoel heb ik die rol die ik vervul nu een beetje veranderd door eens iets te doen wat we niet gewoon zijn te doen in ons gezin. Ik heb de dankbaarheid naar mijn vader uitgesproken. Ik ben er van overtuigd dat iedereen het fijn vindt om horen dat je iets waardeert. Dus als je iets wilt doen voor een ander, bedank hem/haar dan gewoon eens ergens voor.

Daarbij ben ik ook dankbaar voor eerder geleerde lessen waar ik nu mijn voordeel mee doe. Ik heb namelijk veel leuke dingen gedaan en te doen en ik heb de afgelopen week daarom iets niet gedaan wat ik eigenlijk wel heel leuk vind en waar ik ook veel zin in had. Maar de ervaring leert dat er ook aan het doen van leuke dingen een grens zit, dus ik heb deze activiteit van afgelopen vrijdag even overgeslagen. 

En gister hebben D. en ik de maand afgesloten met een heerlijke dag in Amsterdam.

Vorige keer vroeg ik me af wat ik nog zou leren in de maand van de dankbaarheid, maar dat blijkt nog aardig veel te zijn geweest. De maand april wijd ik aan het vinden van vreugde in moeilijke tijden. Ook nu ben ik weer nieuwsgierig wat dat me zal brengen. Ik kom er weer op terug! Tot dan.

Een dankbaar hart is een vreugdevol hart...

De eerste twee maanden van het nieuwe jaar zijn alweer voorbij. Twee maanden waarin de intentie om vreugde toe te laten in mijn leven en vervolgens mindfulness centraal stonden. En centraal blijven staan, want ik stop daar niet mee, maar voeg er weer een nieuwe stap aan toe. Het zwaartepunt ligt daarbij wel op de nieuwe stap. De stappen die ik heb gehad en de stappen die daarna nog volgen, zijn achtereenvolgens:

1. De geest neigen naar vreugde;
2. Mindfulness, aanwezig zijn voor je leven;
3. Een dankbaar hart is een vreugdevol hart;
4. Vreugde vinden in moeilijke tijden;
5. De gelukzaligheid van onberispelijkheid;
6. De vreugde van loslaten;
7. De zoetheid van zelfliefde;
8. De vreugde om lief te hebben;
9. Compassie; de natuurlijke uiting van een vreugdevol hart;
10. De vreugde van gewoon zijn.


Op 1 maart begint dus de derde stap in mijn jaarthema 'Vreugdevol leven', dankbaarheid. Dit is geen nieuw onderwerp voor mij, dus ik ben benieuwd naar wat ik er nog over ga leren en wat ik ga ervaren.

In juli 2012 ben ik begonnen met het bijhouden van een dankboek. Eerst digitaal, maar nadat ik daar tot twee keer toe alles van was kwijt geraakt, ben ik overgegaan op pen en papier. Met een kleine pauze van een aantal maanden, houd ik dat tot op de dag van vandaag vol. 

Het helpt me om me te blijven richten op de mooie, positieve dingen van het leven. Soms is dat iets heel kleins, bijvoorbeeld de zon die schijnt en soms is het ook heel groot, zoals de liefde die D. en ik voelen en delen.

Vandaag (ik schrijf dit op de laatste dag van de maand februari) loopt mijn hart over van de dankbaarheid en gelukzaligheid. Gisteravond heb ik deel genomen aan de class 'Vrienden voor het leven', van The School of Life Amsterdam. Ik heb er enorm van genoten, ik vond het een hele mooie avond en ik ben er erg blij van geworden. Dat ga ik dus vaker doen! 
Ik heb de avond afgesloten met een cadeautje aan mezelf in de geest van het nieuwe thema, een doosje vol inspiratie voor het ervaren van dankbaarheid.

Bewust zijn...

Bewustzijn is voor mij heel belangrijk. Het is voor mij het verschil tussen of het goed of minder goed gaat met me. 
Bijna 6 jaar geleden was er een periode van zo'n drie weken die ik me nagenoeg niet herinner. Daar bestaan voor mij alleen korte momenten van, waarin ik even bewust was, verder was ik grotendeels onbewust. 
Een paar jaar daarna, had ik ook zo'n episode, hoewel het toen 'slechts' om ongeveer een uur ging van onbewust zijn, letterlijk buiten bewustzijn, met af en toe een flardje bewust. Ik schreef erover in dit stuk.

De afgelopen maand heb ik, als tweede stap binnen mijn jaarthema 'Vreugdevol leven', met mindfulness, oftewel bewust zijn, gewerkt. Ik heb daar eerder al een training in gevolgd en ik heb dat wat ik geleerd heb, zoveel mogelijk toegepast. Wat er automatisch gebeurt, is dat er een vertraging optreedt. Als je bewust wilt zijn, kun je niet met verschillende dingen tegelijk bezig zijn. Je hebt je aandacht nodig voor datgene waar je op dat moment mee bezig bent. Dus toen ik, bijvoorbeeld, melk aan het koken was voor een warme chocomelk, was ik melk aan het koken en was ik niet ondertussen met andere dingen bezig. 
Het effect is dat je leven een stuk rustiger is. Niet zo gejaagd en gehaast, maar omdat je je concentreert op een ding tegelijk, is er rust en eenvoud. Wat een heerlijkheid.

En natuurlijk lukt dat nog niet altijd even goed. Met alle dingen die ik doe, is er sprake van een blijvend leerproces. 

Toen D. jarig was en ik hem zei dat ik hem zijn cadeau zou geven als 's avonds het bezoek er zou zijn, was ik die avond zo afgeleid en bezig met andere dingen, dat ik compleet vergeten ben hem zijn cadeau te geven. Niet heel mindful, maar wel reden voor grote hilariteit, omdat ik er pas weer aan dacht toen het bezoek alweer weg was. We hebben er hartelijk om gelachen met zijn twee. En D. was heel erg blij met zijn cadeau en dat was uiteindelijk het belangrijkst.

Een ervaring waar ik me heel duidelijk van bewust was, overkwam me tijdens mijn vrijwilligerswerk. Ik kan best kritisch zijn met betrekking tot de vragen die bij onze stichting binnen komen. Dat is ook onderdeel van mijn werk, dus dat is in dit geval een kwaliteit. Nu kwam er een vraag binnen en de mevrouw in kwestie stelde nogal wat eisen aan de hulp. Dat zou voor weerstand kunnen zorgen, want je mag toch blij zijn met alle hulp die je gratis en voor niets krijgt, maar ik kon me juist heel goed voorstellen dat je ook wilt dat het werk netjes gedaan wordt. En ik voelde opeens een enorme compassie, een onderwerp voor een andere maand, maar wat voelde dat fijn.

Die kritische houding heb ik overigens ook ten opzichte van mezelf en ook in dit hele proces van vreugdevol leven. Ik vind snel dat ik het niet goed doe of dat ik niet genoeg doe etc., dus ook dat ik niet bewust genoeg ben. Toen ik daar verder over nadacht besefte ik dat ik op veel terreinen juist heel bewust ben. Zo ben ik heel bewust van mezelf en van de mensen om me heen, waardoor ik mijn best doe anderen niet tot last te zijn, maar ook door heb dat een ander hulp nodig heeft en dat ik dat dan ook kan aanbieden. 
En ik ben heel milieubewust. Ik maak de wereld elke dag een stukje schoner door elke dag 1 stuk (en vaak meer) zwerfvuil te rapen en door afval te scheiden en door altijd zelf een paar tasjes bij me te hebben. En ik ga bewust om met stroom, gas en water. Allemaal zaken waarvoor ik bewust in het leven dien te staan om het door te hebben.

Dus, om weer even terug te gaan naar zo'n 6 jaar geleden: een schouderklopje voor mezelf!

Mindful...

Januari heeft me veel blije momenten gegeven, zoals een heerlijke wandeling in de zon op 7 januari. En ik heb een aantal boeken in de boekenkasten gezet in het bejaardencentrum hier om de hoek en daar heb ik geheel onverwacht twee oudere dames kunnen helpen. 
Een dame door de liftdeur lang genoeg open te houden, zodat zij rustig de lift kon verlaten met haar rollator. En een dame door haar te helpen met het openmaken van de deur van haar kamer (en als ik dan toch bezig was of ik dan ook even kon controleren of er post in de brievenbus zat). 
De dankbaarheid van beide dames was hartverwarmend.

Natuurlijk waren er ook dagen die ik liever overgeslagen had, maar ach, die zullen er ook gewoon altijd zijn. Die horen er ook gewoon bij en door ze te accepteren, zijn ze ook minder erg. De vreugdevolle momenten waren echter veel duidelijker aanwezig.

Het kopje thee op 20 januari met mijn lieve vriendin J. uit Leiden die ik al zo lang niet had gezien en ook het uitwisselen van ervaringen met de andere deelnemers in de 'Klaagvrije maandag special' facebook groep heeft veel mooie momenten opgeleverd. Daardoor besefte ik hoever ik al gekomen ben. Het elke dag invullen van mijn dankboek heeft daartoe zeker ook bij gedragen. 

En er waren ieniemienie blije momenten, zoals de zwevende meeuwen op de harde wind en het aardige gesprekje met een buurman en -vrouw in de supermarkt. 

En als klap op de vuurpijl heb ik de maand afgesloten met een geweldig goede nacht slaap! Maar liefst 8 uur achter elkaar zonder tussendoor wakker te worden. Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer dat voor het laatst was en dan is het belangrijk te vermelden dat D. en ik geen kinderen hebben... Een beter begin van de volgende stap kan ik me niet voorstellen. 

De volgende stap die ik mag toevoegen aan de intentie om vreugde toe te laten in mijn leven is mindfulness; aanwezig zijn in mijn leven.

High on life!

Al heel lang wilde ik eens een aantal dagen vasten. Ik volg al bijna een jaar de ketogene leefstijl en ik baseer me daarvoor vooral op de informatie van Dr. David Perlmutter, een Amerikaans neuroloog die een aantal boeken schreef waarin hij ook het vasten bespreekt, o.a. in 'The Grain Brain - Whole Life Plan', maar ook de facebook-groep Ketogeen Nederland is voor mij een bron van informatie.

In november had ik al eens 24 uur gevast, gewoon om eens te ervaren hoe het mij zou bevallen en dat ging heel erg goed en gemakkelijk. Met het nieuwe jaar in aantocht had ik daarom besloten om in de eerste maand van het jaar 72 uur niet te eten. Drinken natuurlijk wel, want zonder drinken kun je niet, zonder eten gaat beter.

Op dinsdag 9 januari heb ik na mijn avondmaaltijd niet meer gegeten tot vrijdagavond 12 januari. De eerste dag ging prima en ook de tweede dag ging goed. Af en toe rommelde mijn buik wel wat, maar verder ging het heel voorspoedig. 
De derde dag heb ik als het meest bijzonder ervaren. Ik dacht dat ik tegen die tijd wel als een vaatdoek op de bank zou hangen en tot niet veel in staat zou zijn, maar niets was minder waar. Ik voelde me geweldig! Ik moest ook erg om mezelf lachen, want ik had regelmatig de neiging om wat te gaan eten, maar dan bedacht ik weer 'oh nee, ik ben aan het vasten.' Ik had het gevoel dat ik de hele wereld aan kon en ik had energie voor 10. Ik heb me wel rustig gehouden en ik voelde me heerlijk. High on life!

Tijdens het vasten treedt er autofagie op. In het kort komt het er op neer dat je lijf energie probeert te besparen door oude cellen op te ruimen. Op het moment dat je weer gaat eten, maakt je lijf weer nieuwe cellen aan. Dat is daarom het belangrijkste moment van het vasten. Je lijf heeft goede voeding nodig met een hoge voedingswaarde. 

Het vasten was voor mij een methode om mijn gezondheid te verbeteren. Nu ik het een keer 3 dagen heb gedaan, en het me zo goed is bevallen, wil ik het elk begin van een nieuw kwartaal doen. Aangezien ik niet heel veel vet op mijn lijf meedraag, vind ik 3 dagen meer dan genoeg. Het doel wordt dan ook al bereikt, dus langer vind ik ook niet nodig, want het geeft eveneens stress aan je lijf, dus niet te vaak en niet te lang. En ik vind eten ook veel te lekker om het langer niet te doen.

Naast de gezondheidsvoordelen heeft het vasten ook een belangrijke bijdrage geleverd aan mijn jaarthema 'Vreugdevol leven'. Het bereiken van het doel en de euforie van de derde dag hebben daar voor gezorgd.

Mocht je meer willen weten over vasten, dan is er op internet enorm veel informatie over te vinden. Onderstaande Ted Talk vind ikzelf een mooi begin.

Gelukkig nieuw jaar!

Dit jaar doop ik tot het jaar van de krimp en de persoonlijke groei. Of ik een gelukkig nieuw jaar heb, heb ik zelf in de hand. Zoals ik gister al deelde, heeft de Dalai Lama al eens gezegd:

'Geluk is geen kant en klaar product, het is een gevolg van je eigen handelen.'

Het klinkt misschien gek, maar de laatste jaren behoren tot de gelukkigste van mijn leven. Dat is voor mij ook meteen het bewijs dat geluk in jezelf zit. Je kunt niets of niemand de schuld geven als je je niet gelukkig voelt. 

Ergens aan het begin van mijn tienerjaren was het geloof ik, dat ik een heel duidelijk besluit heb genomen dat ik me niet meer wilde voelen zoals ik me toen voelde. Zoals ik het me herinner, was ik boos op iedereen en voelde ik me alsof me een enorm onrecht werd aangedaan. Dat had ik kunnen voortzetten om miserabele jaren tegemoet te gaan, maar ik besloot dat ik daar niets mee opschoot en door dat besluit, veranderde ik mijn leven in positieve zin. Ik nam de regie in eigen handen en dat geeft meteen een heel ander gevoel. 

Dat ging echt niet van de een op andere dag, ik heb daar toen ook hard mijn best voor gedaan en de beloning was groot.

Gelukkig ben ik al, maar ik zou graag het vonkje van vreugde wat ik in mij draag, uit laten groeien tot een krachtig brandende waakvlam die altijd blijft branden. Geen hysterische blijdschap, maar gewoon een vreugdevol basisgevoel. Daar ga ik dit jaar mee aan de slag aan de hand van de stappen uit het boek 'Awakening Joy'.

Hierin worden 10 stappen behandeld om meer vreugde in je leven te ervaren. Ik wil me iedere maand van dit jaar concentreren op een stap. De eerste stap is de intentie. Zoals ik hiervoor al beschreef, weet ik uit eigen ervaring hoe krachtig een intentie werkt. Ik heb mijn intentie als volgt omschreven:

"Ik laat vreugde toe in mijn leven, zodat ik geniet van het leven zoals het zich aandient en ik mijn vreugde meer ervaar."

Ik realiseerde me laatst dat ik altijd graag invloed uit heb willen oefenen en hiermee is dat ook mogelijk. Misschien op een ander vlak dan ik me in het verleden voorstelde, maar voor mijn gevoel op een heel belangrijk vlak, namelijk invloed op een mooiere wereld.