Van de fysiotherapeut had ik oefeningen gekregen en daar was ik zo'n uur per dag mee bezig. Dan had ik ook nog afspraken staan die ik soms af moest zeggen, omdat het nog niet lukte om er naartoe te gaan met mijn voetblessure. Gelukkig kon ik begin maart wel naar mijn MRI afspraak en ook naar de afspraak voor de uitslag daarvan kon ik gaan. Die was gelukkig ook weer goed, dus dat was een last lichter.
Al met al ben ik behoorlijk druk met mijn bezigheden, al is het soms alleen maar in mijn hoofd. Mijn stressbestendigheid was altijd al laag, maar sinds mijn hersenoperaties vind ik het nog lastiger. Ik voel me snel overweldigd. Als ik het heel nuchter bekijk, valt het vaak wel mee wat er gedaan 'moet' worden, ik beleef het alleen niet zo. De belastingaangifte bv. is zo gedaan als je eenmaal alle informatie hebt verzameld, maar dan nog voel ik die druk. De stress geeft me ook weer stress, omdat ik weet dat ik ermee op moet passen, want het maakt me gevoeliger voor een aanval.
Soms vraag ik me wel eens af hoe ik dat deed toen ik nog fulltime werkte, want dan was ik 32 uur op mijn werk en daar zit de reistijd nog niet eens bij en dan was er nog het huishouden en sociale activiteiten. Nu ben ik per dag al minimaal 4 uur bezig met goed voor mezelf te zorgen en met klusjes die nou eenmaal gedaan moeten worden, want ik wil ook een schoon huis en schone kleren.
Dat het vooral in mijn hoofd zit, heb ik eigenlijk al in 2009 geleerd na de Vipassana meditatietraining. Ik ben nog nooit zo relaxed geweest als na die training. Dat is alleen weer weggezakt, want ook dat vraagt onderhoud en veel tijd.
Iets waar ik mezelf elke keer opnieuw weer aan mag herinneren.
