woensdag 25 maart 2015

Gelijkmoedigheid en actie...

"Het is de kunst om te blijven vooral als het tegenzit. Als alles meezit, is er geen kunst aan..."
quote van mijzelf op twitter op 18 maart jl.

Bovenstaand inzicht had ik in de week van 16 maart, omdat ik mij toen minder lekker voelde. Als gevolg daarvan was ik mijn positieve, krachtige 'zelf' kwijt en ik kon mijn strohalm niet goed vinden.
Dat ik nog minder goed sliep dan normaal en de wat zorgelijke belastingberichten hielpen ook niet echt mee bij het zoeken.

Totdat ik op de vrijdag voor het eerst in 2015 weer een stuk gestept heb. Opeens had ik hem weer, mijn strohalm. Waar dat nou precies mee te maken heeft? Het zouden de endorfinen  kunnen zijn, die bij het spelesporten vrijkomen of het doel wat ik mezelf gesteld heb, waardoor ik weer richting heb. Geen idee, maakt ook helemaal niet uit. Wat ik fijn vind, en D. ook, is dat mijn lichtje weer schijnt. De wereld ziet er dan veel zonniger uit, ook al regent het, en ik voel me veel krachtiger en onbezorgder.


De Bergentocht dus. 

Net als vorig jaar, zal ik op 28 juni een stuk gaan steppen om geld in te zamelen voor de Stichting STOPhersentumoren.nl om onderzoek naar deze kankersoort mogelijk te maken. Er gaat zo weinig onderzoeksgeld naar toe dat dit soort evenementen hard nodig is. Dus help mij helpen en doneer en/of deel mijn actiepagina.

En ik zou mezelf niet zijn, als ik niet weer een nieuwe uitdaging aanga. 
Vorig jaar was ik het al van plan, maar toen heb ik door omstandigheden dat plan moeten terugdraaien, maar dit jaar ga ik toch écht voor de 25km! 



Ik vind dat zo leuk om te doen en heb er zoveel zin in, dat ik mijzelf af en toe terug moet fluiten om ook mijn rust in de gaten te houden en mezelf niet voorbij te lopen. Gelukkig heb ik daarbij ook hulp van mijn hoofd- en hartsponsor, D.. 

De eerste stappen zijn gezet, de eerste trainingen zijn al achter de rug en ik heb leefstijlcoach, Janneke Veenstra van Tabula Rasa Coaching opnieuw bereid gevonden om mij bij te staan in mijn training. Zij heeft mij 2 jaar geleden, bij de eerste steptocht waar ik aan meedeed, ook gecoacht. 

Ik heb er heel veel zin in en ik hoop dat iedereen die dit leest, mij wil helpen om geld in te zamelen voor STOPhersentumoren, zodat er voor mij, en zoveel anderen, zicht is op een toekomst zonder kanker. 

Help mij helpen door hier te doneren. Heel veel dank! 




vrijdag 13 maart 2015

'Ik worstel en kom boven...' (bijdrage aan #kommaarop)


Wat is jouw allerallerbeste eigenschap en hoe zet je die in? Blog mee met "
Het grappige is, dat ik die betreffende eigenschap juist niet altijd inzet. Hoe vaak ik wel niet de handdoek in de ring heb gegooid bij een nieuwe activiteit, is niet te tellen. Dan vond ik weer iets nieuws leuks om te doen en dan begon ik enthousiast en vol plannen aan een nieuw project en vervolgens zakte dat enthousiasme weer in en naderhand liggen er dan alleen nog herinneringen van door ons huis verspreid. Met heel veel dingen ben ik er niet zo goed in.
Maar als het dan op het leven zelf aankomt, dan weet ik mezelf op één of andere manier toch op te peppen en bij elkaar te rapen en de mijzelf voorgehouden strohalm te grijpen, zodat ik weer verder kan. Eerst dacht ik dat het een nieuwe eigenschap was om positief ingesteld te zijn en elke keer weer een lichtpuntje te vinden en door te gaan, maar op dit moment terugkijkend op mijn leven is dat wat ik elke keer opnieuw weer heb weten te doen. 
Doorzettingsvermogen heet dat geloof ik...


Nou zijn die momenten in mijn leven ook niet echt de dingen waar ik enthousiast van werd of word, alhoewel het levensproject wat zich het meest recent in mijn leven heeft geïntroduceerd, "hoe overleef ik mijn hersentumor", (het lijkt zo wel een puberboek), op een gekke manier me heel veel kracht geeft.
Dat is ook niet gek want de inzet is ook nogal groot. Ik ben nog lang niet bereid om mijn leven op te geven. Iedereen moet op een gegeven moment het leven loslaten, maar daarvoor wil ik toch echt heel veel ouder zijn. Mijn oma is 99, dus ik heb nog wel even te gaan!
En uit dat 'levensproject' zijn dingen voortgevloeid, die ik wél goed weet vol te houden. Zo is daar het steppen uit voortgekomen. 
En mediteren had mijn interesse daarvoor al, maar door mijn nieuwe levensproject heb ik dat wel weer nieuw leven ingeblazen en vol trots kan ik zeggen dat ik daar nog elke ochtend mijn dag mee begin!
Ik ben echt niet altijd blij en positief. Ook ik heb wel eens momenten dat ik me zorgen maak of het even niet meer weet, maar een fijne reminder is dan, dat ik elke dag opnieuw kan beginnen en dat alles elk moment verandert en daar komt ook het mediteren weer om de hoek kijken:
'This too shall pass'. 

Zo houd ik vol!

Dit is mijn bijdrage aan: #kommaarop

dinsdag 3 maart 2015

Hoop doet leven

Verwonderlijk hoe je lijf en geest samen functioneren en elkaar beïnvloeden. Je hoort soms wel eens hoe mensen hun levenslust en/of hoop verliezen. 
Ik ben zo enorm dankbaar voor mijn positieve en levenslustige spirit, want ik ben ervan overtuigd dat dat een heel belangrijk aandeel heeft in het overleven.

En misschien houd ik mezelf daarmee wel voor de gek, maar dat is dan maar zo. Het zorgt er dan in ieder geval voor dat ik me goed voel en ook voor mijn omgeving is het prettig. Bovendien is de uitdrukking 'Hoop doet leven' er niet voor niets.
Geloof trouwens ook niet dat ik mezelf daarmee voor de gek houd. Volgens mij weten wij mensen nog niet half hoe sterk gedachten en gevoelens zijn en hoeveel invloed ze daarmee hebben op ons functioneren.


zondag 1 maart 2015

Op weg naar herstel... (4)


Afgelopen woensdag (25 februari) eindelijk naar deze documentaire kunnen kijken! Hij ging 19 februari al in première, maar uiteindelijk was hij 23 februari pas voor iedereen te zien. Op woensdag, de 25e, heb ik vrij dus toen had ik tijd om te kijken. 
En ik ben blij dat ik tot dan gewacht heb, want ik werd er zo ontzettend hyper van, omdat ik het zo'n prachtig en hoopvol document vind, dat ik daarna echt even uit moest rusten...
Het boek van de 1e overlevende die aan het woord komt, heb ik ook meteen besteld bij Amazon.

En via dat boek komen er nog meer boeken voorbij die ik graag zou willen lezen en die ik dus heb toegevoegd op mijn leeslijst. Maar wel, één voor één en stapje voor stapje. 
Ben nu nog bezig in het boek 'Chemo? Of kan ik zélf kiezen?' van drs. Henk J. Trentelman, dat is ook al erg informatief. Ik lees het, zodat ik in ieder geval een weloverwogen keuze kan maken op het moment dat het aan de orde zou komen. Dus ik heb daar sowieso nog tot april de tijd voor, want dan volgt mijn halfjaarlijkse MRI-controle weer.
Maar dit boek van Williams is er wel één waar ik erg naar uitkijk, omdat het zo enorm veel hoop en mogelijkheden ademt. Zoals dat in de documentaire ook zo naar voren komt.

Vechten, bedacht ik me, dat doe ik eigenlijk niet tegen mijn ziekte. Dat past ook niet bij hoe ik in het leven wil staan. Dat is toch meer mindful en daar past 'vechten' niet echt in, naar mijn mening. Dan is er toch meer sprake van acceptatie en dan zou ik liever zeggen dat ik mijn lijf wil helpen helen. Dat zei een deelnemer van de Zen Peacemakers bijeenkomst waar ik vorig jaar bij was zo mooi vind ik. Hij zei: 'Ik zorg voor een spierziekte.' Nou vind ik zorgen voor mijn tumor weer wat ver gaan, alhoewel ik er niet negatief tegenover sta, maar met alle informatie die ik tot nu toe heb verzameld, geloof ik echt dat mijn lijf in staat is om deze tumor te genezen. Daar heeft het wel mijn hulp bij nodig, dus met alle liefde help ik mijn lijf mij te helen. 
En nu, met de informatie uit de documentaire, is daar opeens zoveel meer ruimte voor!