Afgelopen woensdag (25 februari) eindelijk naar deze documentaire kunnen kijken! Hij ging 19 februari al in première, maar uiteindelijk was hij 23 februari pas voor iedereen te zien. Op woensdag, de 25e, heb ik vrij dus toen had ik tijd om te kijken.
En ik ben blij dat ik tot dan gewacht heb, want ik werd er zo ontzettend hyper van, omdat ik het zo'n prachtig en hoopvol document vind, dat ik daarna echt even uit moest rusten...
Het boek van de 1e overlevende die aan het woord komt, heb ik ook meteen besteld bij Amazon.
Ben nu nog bezig in het boek 'Chemo? Of kan ik zélf kiezen?' van drs. Henk J. Trentelman, dat is ook al erg informatief. Ik lees het, zodat ik in ieder geval een weloverwogen keuze kan maken op het moment dat het aan de orde zou komen. Dus ik heb daar sowieso nog tot april de tijd voor, want dan volgt mijn halfjaarlijkse MRI-controle weer.
Maar dit boek van Williams is er wel één waar ik erg naar uitkijk, omdat het zo enorm veel hoop en mogelijkheden ademt. Zoals dat in de documentaire ook zo naar voren komt.
Vechten, bedacht ik me, dat doe ik eigenlijk niet tegen mijn ziekte. Dat past ook niet bij hoe ik in het leven wil staan. Dat is toch meer mindful en daar past 'vechten' niet echt in, naar mijn mening. Dan is er toch meer sprake van acceptatie en dan zou ik liever zeggen dat ik mijn lijf wil helpen helen. Dat zei een deelnemer van de Zen Peacemakers bijeenkomst waar ik vorig jaar bij was zo mooi vind ik. Hij zei: 'Ik zorg voor een spierziekte.' Nou vind ik zorgen voor mijn tumor weer wat ver gaan, alhoewel ik er niet negatief tegenover sta, maar met alle informatie die ik tot nu toe heb verzameld, geloof ik echt dat mijn lijf in staat is om deze tumor te genezen. Daar heeft het wel mijn hulp bij nodig, dus met alle liefde help ik mijn lijf mij te helen.
En nu, met de informatie uit de documentaire, is daar opeens zoveel meer ruimte voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten