Vandaag weer een scan gehad. Nummer 7 alweer in de rij exclusief de basisscan van oktober 2012. Het is nog geen routine. Al weet ik goed hoe het gaat en wat er gaat gebeuren, het blijft een spannende onderneming. Dat heeft meer te maken met het resultaat van de foto's, dan met de scan zelf, want dat vind ik op een gekke manier ook wel ontspannend met de swingende geluiden.
Voor wie er geen ervaring mee heeft, hierbij een klein stukje van zo'n scan.
Maar dan lig ik er zo'n 30 minuten in en krijg ik er contrastvloeistof bij, zodat je mooiere plaatjes krijgt. Vergis me vaak en ik noem het dan koelvloeistof, maar dat is het gelukkig niet.
De lieve radiologe die me in oktober 2012 ook hielp was er vandaag ook. Geloof dat ze José heet, maar de namen van de radiologen ontgaan me vaak doordat ik toch gespannen ben. Zij bracht dit keer het infuus aan en loodste me door de scan door precies te vertellen wat ik aan geluid kan verwachten en voor hoe lang. Dat maakt dat het lijkt dat het korter duurt dan het echt doet.
Vandaag had ik namelijk zelf weer het idee dat het zo voorbij was, terwijl D., die mij zo lief vergezelt, het heel lang vond duren.
Het moeilijkste gedeelte van de scan volgt nu met het wachten op de uitslag. Omdat mijn arts voornamelijk opereert en alleen op de woensdag spreekuur heeft, mogen D. en ik tot 20 april a.s. wachten op de uitslag. Dat is best een lange tijd, maar daar slaan we ons ook wel weer doorheen. We hebben gelukkig genoeg afleiding totdat het zover is.
