Een dankbaar hart is een vreugdevol hart...

De eerste twee maanden van het nieuwe jaar zijn alweer voorbij. Twee maanden waarin de intentie om vreugde toe te laten in mijn leven en vervolgens mindfulness centraal stonden. En centraal blijven staan, want ik stop daar niet mee, maar voeg er weer een nieuwe stap aan toe. Het zwaartepunt ligt daarbij wel op de nieuwe stap. De stappen die ik heb gehad en de stappen die daarna nog volgen, zijn achtereenvolgens:

1. De geest neigen naar vreugde;
2. Mindfulness, aanwezig zijn voor je leven;
3. Een dankbaar hart is een vreugdevol hart;
4. Vreugde vinden in moeilijke tijden;
5. De gelukzaligheid van onberispelijkheid;
6. De vreugde van loslaten;
7. De zoetheid van zelfliefde;
8. De vreugde om lief te hebben;
9. Compassie; de natuurlijke uiting van een vreugdevol hart;
10. De vreugde van gewoon zijn.


Op 1 maart begint dus de derde stap in mijn jaarthema 'Vreugdevol leven', dankbaarheid. Dit is geen nieuw onderwerp voor mij, dus ik ben benieuwd naar wat ik er nog over ga leren en wat ik ga ervaren.

In juli 2012 ben ik begonnen met het bijhouden van een dankboek. Eerst digitaal, maar nadat ik daar tot twee keer toe alles van was kwijt geraakt, ben ik overgegaan op pen en papier. Met een kleine pauze van een aantal maanden, houd ik dat tot op de dag van vandaag vol. 

Het helpt me om me te blijven richten op de mooie, positieve dingen van het leven. Soms is dat iets heel kleins, bijvoorbeeld de zon die schijnt en soms is het ook heel groot, zoals de liefde die D. en ik voelen en delen.

Vandaag (ik schrijf dit op de laatste dag van de maand februari) loopt mijn hart over van de dankbaarheid en gelukzaligheid. Gisteravond heb ik deel genomen aan de class 'Vrienden voor het leven', van The School of Life Amsterdam. Ik heb er enorm van genoten, ik vond het een hele mooie avond en ik ben er erg blij van geworden. Dat ga ik dus vaker doen! 
Ik heb de avond afgesloten met een cadeautje aan mezelf in de geest van het nieuwe thema, een doosje vol inspiratie voor het ervaren van dankbaarheid.

Bewust zijn...

Bewustzijn is voor mij heel belangrijk. Het is voor mij het verschil tussen of het goed of minder goed gaat met me. 
Bijna 6 jaar geleden was er een periode van zo'n drie weken die ik me nagenoeg niet herinner. Daar bestaan voor mij alleen korte momenten van, waarin ik even bewust was, verder was ik grotendeels onbewust. 
Een paar jaar daarna, had ik ook zo'n episode, hoewel het toen 'slechts' om ongeveer een uur ging van onbewust zijn, letterlijk buiten bewustzijn, met af en toe een flardje bewust. Ik schreef erover in dit stuk.

De afgelopen maand heb ik, als tweede stap binnen mijn jaarthema 'Vreugdevol leven', met mindfulness, oftewel bewust zijn, gewerkt. Ik heb daar eerder al een training in gevolgd en ik heb dat wat ik geleerd heb, zoveel mogelijk toegepast. Wat er automatisch gebeurt, is dat er een vertraging optreedt. Als je bewust wilt zijn, kun je niet met verschillende dingen tegelijk bezig zijn. Je hebt je aandacht nodig voor datgene waar je op dat moment mee bezig bent. Dus toen ik, bijvoorbeeld, melk aan het koken was voor een warme chocomelk, was ik melk aan het koken en was ik niet ondertussen met andere dingen bezig. 
Het effect is dat je leven een stuk rustiger is. Niet zo gejaagd en gehaast, maar omdat je je concentreert op een ding tegelijk, is er rust en eenvoud. Wat een heerlijkheid.

En natuurlijk lukt dat nog niet altijd even goed. Met alle dingen die ik doe, is er sprake van een blijvend leerproces. 

Toen D. jarig was en ik hem zei dat ik hem zijn cadeau zou geven als 's avonds het bezoek er zou zijn, was ik die avond zo afgeleid en bezig met andere dingen, dat ik compleet vergeten ben hem zijn cadeau te geven. Niet heel mindful, maar wel reden voor grote hilariteit, omdat ik er pas weer aan dacht toen het bezoek alweer weg was. We hebben er hartelijk om gelachen met zijn twee. En D. was heel erg blij met zijn cadeau en dat was uiteindelijk het belangrijkst.

Een ervaring waar ik me heel duidelijk van bewust was, overkwam me tijdens mijn vrijwilligerswerk. Ik kan best kritisch zijn met betrekking tot de vragen die bij onze stichting binnen komen. Dat is ook onderdeel van mijn werk, dus dat is in dit geval een kwaliteit. Nu kwam er een vraag binnen en de mevrouw in kwestie stelde nogal wat eisen aan de hulp. Dat zou voor weerstand kunnen zorgen, want je mag toch blij zijn met alle hulp die je gratis en voor niets krijgt, maar ik kon me juist heel goed voorstellen dat je ook wilt dat het werk netjes gedaan wordt. En ik voelde opeens een enorme compassie, een onderwerp voor een andere maand, maar wat voelde dat fijn.

Die kritische houding heb ik overigens ook ten opzichte van mezelf en ook in dit hele proces van vreugdevol leven. Ik vind snel dat ik het niet goed doe of dat ik niet genoeg doe etc., dus ook dat ik niet bewust genoeg ben. Toen ik daar verder over nadacht besefte ik dat ik op veel terreinen juist heel bewust ben. Zo ben ik heel bewust van mezelf en van de mensen om me heen, waardoor ik mijn best doe anderen niet tot last te zijn, maar ook door heb dat een ander hulp nodig heeft en dat ik dat dan ook kan aanbieden. 
En ik ben heel milieubewust. Ik maak de wereld elke dag een stukje schoner door elke dag 1 stuk (en vaak meer) zwerfvuil te rapen en door afval te scheiden en door altijd zelf een paar tasjes bij me te hebben. En ik ga bewust om met stroom, gas en water. Allemaal zaken waarvoor ik bewust in het leven dien te staan om het door te hebben.

Dus, om weer even terug te gaan naar zo'n 6 jaar geleden: een schouderklopje voor mezelf!

Mindful...

Januari heeft me veel blije momenten gegeven, zoals een heerlijke wandeling in de zon op 7 januari. En ik heb een aantal boeken in de boekenkasten gezet in het bejaardencentrum hier om de hoek en daar heb ik geheel onverwacht twee oudere dames kunnen helpen. 
Een dame door de liftdeur lang genoeg open te houden, zodat zij rustig de lift kon verlaten met haar rollator. En een dame door haar te helpen met het openmaken van de deur van haar kamer (en als ik dan toch bezig was of ik dan ook even kon controleren of er post in de brievenbus zat). 
De dankbaarheid van beide dames was hartverwarmend.

Natuurlijk waren er ook dagen die ik liever overgeslagen had, maar ach, die zullen er ook gewoon altijd zijn. Die horen er ook gewoon bij en door ze te accepteren, zijn ze ook minder erg. De vreugdevolle momenten waren echter veel duidelijker aanwezig.

Het kopje thee op 20 januari met mijn lieve vriendin J. uit Leiden die ik al zo lang niet had gezien en ook het uitwisselen van ervaringen met de andere deelnemers in de 'Klaagvrije maandag special' facebook groep heeft veel mooie momenten opgeleverd. Daardoor besefte ik hoever ik al gekomen ben. Het elke dag invullen van mijn dankboek heeft daartoe zeker ook bij gedragen. 

En er waren ieniemienie blije momenten, zoals de zwevende meeuwen op de harde wind en het aardige gesprekje met een buurman en -vrouw in de supermarkt. 

En als klap op de vuurpijl heb ik de maand afgesloten met een geweldig goede nacht slaap! Maar liefst 8 uur achter elkaar zonder tussendoor wakker te worden. Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer dat voor het laatst was en dan is het belangrijk te vermelden dat D. en ik geen kinderen hebben... Een beter begin van de volgende stap kan ik me niet voorstellen. 

De volgende stap die ik mag toevoegen aan de intentie om vreugde toe te laten in mijn leven is mindfulness; aanwezig zijn in mijn leven.

Op weg naar herstel... (8)

Het wordt me steeds meer duidelijk dat er niet zoiets bestaat als een standaard gezonde voeding. Dat wat voor de één gezond is, is dat niet voor de ander. Goede voeding is dus heel persoonlijk. Zo weet ik van iemand die beter alleen vlees kan eten en niet teveel of geen groenten. Klinkt heel bizar, maar in groeten en fruit zit dus een stofje waar je erg gevoelig voor kunt zijn, wat die persoon is. Dus ook al eet hij voeding waarvan in het algemeen gezegd wordt dat het gezond is, hij wordt er juist zieker van.

En ik leer me suf over voeding sinds ik begonnen ben met het ketogeen'dieet', of in ieder geval, ik ben een poging aan het doen om in ketose te komen, wat nog niet meevalt. Veel voorgangers zijn met deze levenswijze begonnen om af te vallen, maar er zijn er ook die zo leven vanwege de gezondheidsvoordelen. Dat laatste is ook mijn motivatie, want afvallen dat is niet nodig. Ik mag zelfs opletten dat ik niet teveel gewicht kwijt raak.

Mijn motivatie komt voort uit het feit dat kanker en suiker geen goede combinatie is. Ik was al begonnen met minderen door minder brood te eten, maar nu zie ik opeens hoeveel koolhydraten er in eten zit! Dat is niet mals. Het is de bedoeling dat ik mijn energie voornamelijk uit vetten ga halen in plaats van uit suikers (glucose). Bovendien ga ik voor optimale gezondheid voor mijn hersenen en dat betekent dat ik ook gluten geschrapt heb.

Het is een heel gepuzzel om mijn eten volwaardig te houden/krijgen. Daar had ik dan ook de hulp voor ingeschakeld van een diëtist, maar als je me light dranken en margarine adviseert, ben je mijn vertrouwen kwijt. Had ook al een poging gedaan om via het VUmc, waar ik tenslotte onder behandeling ben, begeleiding te regelen, maar dat kan alleen als er een 'medische indicatie' is. Een hersentumor is blijkbaar niet genoeg. Duidelijk dat voeding door de medische wetenschap niet gezien wordt als medicijn, ondanks dat de grondlegger van de Westerse medische wetenschap dat juist als uitgangspunt nam.

Dan maar zelf aan de slag. 
Op een of andere manier voelt dat ook wel fijn. Nu neem ik de verantwoordelijkheid voor mijn eigen gezondheid zelf in de hand. Al is het natuurlijk ook fijn als er iemand is met verstand van zaken die met je meekijkt. Ik neem mijn gezondheid niet licht op. Fijn hierin is dat ik via internet veel informatie kan vergaren. Het is een studie op zich om goed voor jezelf te zorgen.

Wel vind ik het belangrijk om er niet te obsessief mee bezig te zijn. Balans!
Ook komt hier 'voelen' en 'bewustzijn' bij kijken, want zoals ik zei, wat gezond is voor de één, hoeft dat niet te zijn voor de ander. Dus ik mag goed in contact blijven met mijn lijf om op te merken hoe ze reageert op wat ik eet. Daar speelt ook mindfulness een rol, want merk ik op wat mijn lijf zegt over voeding, of wat ik denk over eten. En wat te denken van plezier, eten mag ook fijn zijn. Zo komt er heel veel samen in eten.

Al ben ik nog maar net begonnen met deze levenswijze, ik word er nu al blij van. Ik voel me weer een soort 'jager/verzamelaar' op zoek naar, voor mij, goede voeding. Dat blije zou ook al een neveneffect kunnen zijn van deze manier van eten, want voeding heeft vanzelfsprekend ook effect op je hersenen.

Dit voelt goed, alsof ik nog verder op de juiste weg ben.