Posts tonen met het label gedachtekracht. Alle posts tonen
Posts tonen met het label gedachtekracht. Alle posts tonen

maandag 30 november 2015

Overtuiging

Overtuiging
1) een hypothese over een onwaarneembare situatie;
2) een mate van geloofwaardigheid die toegekend wordt aan een onzeker feit.

Op 14 november jl. heb ik deel genomen aan de Workshop 'Power Healing' die Barbara te Boekhorst van Bijzonder Gewoon op regelmatige basis organiseert. Het werd een heel bijzondere ervaring. 
Nog voor de lunchpauze hielpen we elkaar al met onze eerste healing. Om onervaren healers nou meteen met mijn hoofd aan de slag te laten gaan, vond ik wat ver gaan, dus ik heb het even veilig gehouden en mijn linkerschouder laten behandelen. 

Door de weken die mijn schouder in onbeweeglijke toestand heeft doorgebracht, had ik een frozen shoulder. Daarvoor ben ik een lange tijd behandeld bij de fysiotherapeut, maar op een gegeven moment was ik uitbehandeld. Mijn schouder had op dat moment nog niet zijn volledige beweeglijkheid terug. Om de beweeglijkheid te illustreren: ik kon niet onder mijn eigen linkeroksel kijken.

Meteen na de healing had ik nog niet direct het idee dat er iets veranderd was. Pas toen ik 's nachts in bed lag en ik het wat warm had, werd me duidelijk dat er iets veranderd was. Ik haalde mijn armen onder het dekbed vandaan en legde ze boven mijn hoofd zoals ik dat wel vaker doe. Alleen nu was er wat veranderd, want dat boven mijn hoofd leggen van mijn linkerarm klinkt eenvoudig, maar dat was het niet. Mijn bovenarm zweefde dan ergens boven mijn kussen en ik kon mijn arm alleen 'neerleggen' als ik dat met mijn rechterarm forceerde. En nu legde ik mijn arm zomaar naast mijn hoofd op mijn kussen, zonder probleem en alsof hij nooit vastgezeten had. Ik was zo verbaasd dat ik er niet goed meer van kon slapen.

Blijkbaar was ik er zo van overtuigd dat ik mijn linkerschouder niet goed kon bewegen, dat dat ook echt niet lukte. 

Hoe sterk je overtuigingen zijn, komt ook goed naar voren in het boek "The Biology of Belief", oftewel "De biologie van de overtuiging" van Bruce Lipton. Lipton is een celbioloog die wetenschappelijk onderzoek doet naar de verbinding tussen de geest en het lichaam. In zijn boek beschrijft hij ook de invloed van 'overtuigingen' op je gezondheid.


Dat er een verband is tussen je overtuigingen en je gezondheid wordt ook heel duidelijk met het placebo-effect, waarbij de sterke overtuiging dat een geneesmiddel of behandeling werkt, dat ook het gewenste effect geeft. Daarom vind ik de rol die een arts heeft hierin ook zo ontzettend belangrijk. Veel mensen nemen alles van een dokter aan. Zij zijn, met andere woorden, overtuigd van zijn of haar gelijk. Dus als de arts zegt dat je ergens niet van kunt genezen, kan dat ervoor zorgen dat er een 'self fulfilling prophecy' (een zichzelf waarmakende voorspelling) in werking treedt. In deze aflevering van Focus, die over dit Placebo-effect gaat, wordt dit ook nog eens heel duidelijk.

Op een ander niveau werkt dat ook zo. Als je bijvoorbeeld maar vaak genoeg te horen hebt gekregen dat je iets niet kunt, dan geloof je dat op een gegeven moment, waardoor je het dus ook niet kunt.

Een machtig interessant onderwerp vind ik dat, net als energie en de rol die dat in ons leven speelt. 

Er is zoveel wat we kunnen, maar wat we (nog) niet gebruiken. 

zondag 23 november 2014

Op weg naar herstel... (3)

"I'm at a point in my life where everything is falling apart and everything is coming together at the same time." - unknown

Nog steeds geloof ik erin dat herstel wèl mogelijk is. De 0,3% kans op herstel is nog altijd geen 0%, dus een kans is er, ook al is hij maar heel erg klein. Ik denk dat vertrouwen daarop al een gedeelte van het herstel betekent.
En dat het niet vanzelf gaat, lijkt me duidelijk. Ik ben ervoor afhankelijk van onderzoek én ik zal er zelf iets voor mogen doen. 
Dat betekent grote veranderingen, een andere manier van leven en een andere manier van kijken naar het leven.

Eigenlijk ben ik er fulltime mee bezig, ook al lijkt het soms misschien van niet. Ik ben in de gelukkige en luxe positie dat ik er de tijd voor kan nemen. Dat is fijn, want dat haalt de stress eruit, want ook dat is funest.

Dat het niet alleen maar ellendig is, heb ik ook al ervaren. Ik heb er zoveel aan te danken. Het gaat vanzelfsprekend niet altijd even makkelijk, maar toch ben ik heel dankbaar. Ik voel dan ook geen haat of woede over wat me is overkomen. Ik zie het als een tweede kans, een kans om verandering aan te brengen waar dat nodig is. 
Eigenlijk zie ik het als een groot project en ik vind het leuk om aan dat project te werken, hoe gek dat misschien voor een ander ook mag klinken.

Onderzoek
Heel veel tijd gaat er zitten in het zoeken van informatie. Artikelen, boeken, video's, websites etc., alles wat me kan helpen om mijn lijf te helpen te helen, neem ik in me op. Dat onderzoek beslaat verschillende onderwerpen waar ik continue aan werk. Niet altijd achter elkaar, want 'tussen het volhouden door mag ik ook best even uitrusten'.
Het gaat niet altijd alleen over helen, want ik onderzoek ook de dood, want realistisch gezien, is dat iets waar iedereen mee te maken krijgt, dus ook ik, en daarmee verdient dat mijn aandacht.

Ondertussen gaat het wetenschappelijk onderzoek verder, wat mijn kansen op overleven mogelijk weer vergroot.

Zo vernam ik recent van het NovoTTF-100A System, speciaal voor hersentumorpatiënten. Ik las dat de Stichting STOPhersentumoren bezig is om hier meer informatie over te verkrijgen en om te kijken of het mogelijk is het systeem naar Nederland te halen.

Verder stond ook dit artikel in de Volkskrant. 
Op mijn meest recente scan (zie afbeelding hieronder) is mijn tumor niet zichtbaar (het witte wat je ziet is hersenvocht), dat wil echter niet zeggen dat hij verdwenen is. Met de techniek die in het artikel beschreven wordt, is het wellicht mogelijk de tumor zichtbaar te maken en te zien welke kant hij op beweegt, als hij dat al doet, en het daarmee mogelijk te maken om hem gerichter te bestrijden.


Om een 'financieel' steentje bij te kunnen dragen aan onderzoek heb ik mijn actiepagina verlengt. Je kunt dus hier weer doneren om meer onderzoek mogelijk te maken.

Persoonlijke groei
Persoonlijke groei is één cadeautje dat ik gekregen heb. Ik leer steeds meer van mezelf te houden en trots op mezelf te zijn. Ik ben minder streng voor mezelf en daarmee ook minder streng voor anderen. Ik kan eerder mededogen voor mezelf voelen als het even minder gaat. Zelfs als ik door een bericht van een ander wat uit het veld geslagen ben, kan ik ook daar beter mee omgaan en het eerder en makkelijker loslaten. 

Bepaalde hardnekkige, oude overtuigingen (bv dat ik 'het', wat 'het' dan ook maar is, niet verdien of niet waard ben, dat ik het niet goed doe en nog zo'n rijtje negatieve gedachten over mezelf) beginnen behoorlijk aan kracht in te boeten. Dat dat niet van het een op het andere moment over is, is duidelijk en ook helemaal niet erg. Elk moment dat ik er aan werk, kom ik weer een stapje verder in de goede richting.
Ook ben ik zelfbewuster, ik merk eerder op dat ik er bepaalde, negatieve, overtuiging de kop op steekt, dat helpt enorm om die overtuiging om te buigen. En ik weet mezelf ook goed in de hand te houden als mijn gedachten met me aan de haal gaan als ik me op momenten niet heel goed voel. Voorheen zou dat uitgroeien tot een enorm ding waardoor ik me alleen maar slechter zou zijn gaan voelen. Nu zie ik dat het voornamelijk mijn gedachten over hoe ik me voel zijn die me parten spelen en daardoor kan ik dit proces makkelijk omdraaien.
Daarnaast helpt dat zelfbewustzijn om in te zien dat ik in situaties oordeel, over mezelf dan wel over anderen. Dat maakt het een stuk makkelijker om ook daar aan te werken.
En soms is het fijn om me bij het werken aan mezelf door anderen te laten helpen, dus volgende week neem ik deel aan de ki-workshop van Hans Peter Roel.

Positiviteit
Verder sta ik veel positiever in het leven. Ik denk meer in kansen en mogelijkheden. Ik stel me steeds vaker een positieve uitkomst van een situatie voor in plaats van te verwachten dat iets negatief zal uitpakken. Alhoewel die donkere kant wel erg hardnekkig is, vertrouw ik erop dat ik voldoende licht in het leven sta, zodat het donker het onderspit zal delven. 
Voeding
Ook ben ik, nog veel bewuster dan voorheen, bezig met mijn voeding. Daarnaast let ik ook op andere stoffen die ik binnenkrijg. 
Ik eet zoveel mogelijk biologisch, zo min mogelijk suiker en ik probeer de inname van bepaalde stoffen zoveel mogelijk te beperken (ik poets fluoridevrij en ik maak thuis en op mijn werk gebruik van een glazen, dus BPA-vrije, waterkoker). 
En gelukkig kan ik dat af en toe ook loslaten. Ik probeer er flexibel mee om te gaan en er niet in door te slaan om te voorkomen dat het een ding wordt waar ik me dan weer zorgen over maak ('ik heb dit of dat gegeten/gedronken', of 'ik ben hier of daar aan blootgesteld'). Ik veroordeel mezelf ook niet als ik wel eens een keer suiker neem of iets anders waarvan ik weet dat het eigenlijk niet goed is, maar wat ik wel lekker vind.

Gevoel
Ook mijn gevoel neemt weer een belangrijke plaats in. Ik was die weg al ingeslagen, maar ik dacht dat mijn hooggevoeligheid beïnvloed werd door mijn tumor. Nu ben ik er wel achter dat dat niet zomaar even weg genomen kan worden.



Bewegen
Ik zorg dat ik voldoende beweeg. Door mijn huidige situatie is steppen op mijn pad gekomen en dat vind ik ontzettend leuk om te doen. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, ben ik helemaal niet zo'n sportief type. Ik houd niet van sporten, maar met het ontdekken van het steppen, is dat compleet veranderd. Dat vind ik ook geen sporten, dat noem ik spelesporten. De intensiteit van het trainen is na de grote epileptische aanval wel verminderd. Dat vind ik heel jammer. Ik voel me er niet meer zo vrij in om bijvoorbeeld te steppen waar en wanneer ik dat maar wil. 
Maar ook een 'rondje' fietsen op mijn hometrainer vind ik helemaal niet vervelend om te doen. Voorheen vond ik dat heel saai en had ik absoluut mijn muziek erbij nodig om het een half uur vol te kunnen houden. Tegenwoordig ben ik ook lekker aan het fietsen zonder muziek.

Verder probeer ik er zoveel mogelijk op te letten dat ik goed dooradem en dat ik voldoende ontspan op elk moment van de dag.

Dit alles met het oog op wat wel en niet goed is om mijn lijf te helpen helen.



dinsdag 2 oktober 2012

Op weg naar herstel...(1)


Er is een aantal mensen dat denkt dat ik nog 'even' moet revalideren en dat ik dan weer vrolijk verder kan met mijn leven. Dat is in zekere zin waar. Ik heb zo'n 10 tot 15 jaar 'gekregen' van de neurochirurg. Hij heeft namelijk niet alles weg kunnen halen, 95% wel, dus er zit nog 5%. En dat moet gemonitord worden elk half jaar door middel van een MRI.

Nu doe ik er vanzelfsprekend alles aan wat in mijn macht ligt om te voorkomen dat het weer zou gaan groeien.

Bijna direct nadat ik thuis kwam heb ik "U kunt meer dan u denkt" van Hans Moolenburgh sr. aangeschaft, bij wie ook Karel Glastra van Loon onder behandeling is geweest, zoals te lezen is in "Ongeneeslijk optimistisch" van zijn hand. Hans Moolenburgh pleit in zijn boek voor een alternatieve behandeling naast de reguliere medische behandeling van kanker. Ook verwijst hij, onder andere, naar de Simontontherapie die zich heel succesvol heeft bewezen. "Op weg naar herstel" is dan ook eveneens in mijn bezit en gelezen. 

Met de tips en methoden uit dat laatste boek ga ik de komende tijd aan de slag.

(wordt vervolgd)