Januari heeft me veel blije momenten gegeven, zoals een heerlijke wandeling in de zon op 7 januari. En ik heb een aantal boeken in de boekenkasten gezet in het bejaardencentrum hier om de hoek en daar heb ik geheel onverwacht twee oudere dames kunnen helpen.
Een dame door de liftdeur lang genoeg open te houden, zodat zij rustig de lift kon verlaten met haar rollator. En een dame door haar te helpen met het openmaken van de deur van haar kamer (en als ik dan toch bezig was of ik dan ook even kon controleren of er post in de brievenbus zat).
De dankbaarheid van beide dames was hartverwarmend.
Natuurlijk waren er ook dagen die ik liever overgeslagen had, maar ach, die zullen er ook gewoon altijd zijn. Die horen er ook gewoon bij en door ze te accepteren, zijn ze ook minder erg. De vreugdevolle momenten waren echter veel duidelijker aanwezig.
Het kopje thee op 20 januari met mijn lieve vriendin J. uit Leiden die ik al zo lang niet had gezien en ook het uitwisselen van ervaringen met de andere deelnemers in de 'Klaagvrije maandag special' facebook groep heeft veel mooie momenten opgeleverd. Daardoor besefte ik hoever ik al gekomen ben. Het elke dag invullen van mijn dankboek heeft daartoe zeker ook bij gedragen.
En er waren ieniemienie blije momenten, zoals de zwevende meeuwen op de harde wind en het aardige gesprekje met een buurman en -vrouw in de supermarkt.
En als klap op de vuurpijl heb ik de maand afgesloten met een geweldig goede nacht slaap! Maar liefst 8 uur achter elkaar zonder tussendoor wakker te worden. Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer dat voor het laatst was en dan is het belangrijk te vermelden dat D. en ik geen kinderen hebben... Een beter begin van de volgende stap kan ik me niet voorstellen.
De volgende stap die ik mag toevoegen aan de intentie om vreugde toe te laten in mijn leven is mindfulness; aanwezig zijn in mijn leven.
Posts tonen met het label helpen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label helpen. Alle posts tonen
donderdag 1 februari 2018
maandag 2 december 2013
Onafhankelijkheid
Deze week mag ik mijn nieuwe rijbewijs ophalen. Die wordt uitgegeven met beperking (code 105, vanwege de korte tijd dat het geleden is dat ik de laatste epileptische aanval had) en daarom is hij ook geldig voor slechts één jaar.
Vorige week vrijdag werd mijn onafhankelijkheid nogmaals bevestigd toen ik op weg naar mijn werk in Amsterdam, een vrouw kon helpen met het naar huis dragen van een tafeltje.
Heel lang heb ik dit soort dingen niet kunnen doen, omdat ik eerst maar eens moest zorgen dat ik zelf ergens in één stuk terecht kwam en nu kon ik, tot mijn grote vreugde, weer iemand anders helpen. Dat emotioneert me dan ook, want het geeft ook aan hoe goed met me gaat!
Abonneren op:
Posts (Atom)