Het illustere lustrum

Deze maand is het precies 5 jaar geleden. Op 1 mei 2012 werd ik opgenomen, op 2 mei vervoerd naar een ziekenhuis dat de hersenoperatie aan kon en op 8 mei werd de vuistgrote tumor grotendeels verwijderd.

Volgens de statistieken ben je na 5 jaar schoon 'genezen'. Nu is dát lastig te halen, want de tumor zit verweven in mijn hersenen. Ik ging voor 5 jaar vrij van groei. Dat heb ik net niet gehaald, omdat de tumor in oktober 2016 bleek te zijn gegroeid. Minimaal weliswaar, maar toch. 
Toch is het reden voor een 'feestje' want bij de laatste controle in april 2017 is de uitslag weer: 

een stabiel ziektebeeld!

Niet dat ik nu op mijn lauweren kan rusten, want deze situatie vraagt een 24/7 inzet. Soms vergeet ik het heel even, maar toch is hij er altijd. Ik kan er geen 'vakantie' van nemen of hem achter het behang plakken. Ik mag er goed voor zorgen. 

Gelukkig gun ik het mezelf om te helen, dus we gaan vrolijk verder op het ingeslagen pad en we zullen zien of de tomeloze inzet de volgende keer beloond wordt met krimp.