Bewustzijn is voor mij heel belangrijk. Het is voor mij het verschil tussen of het goed of minder goed gaat met me.
Bijna 6 jaar geleden was er een periode van zo'n drie weken die ik me nagenoeg niet herinner. Daar bestaan voor mij alleen korte momenten van, waarin ik even bewust was, verder was ik grotendeels onbewust.
Een paar jaar daarna, had ik ook zo'n episode, hoewel het toen 'slechts' om ongeveer een uur ging van onbewust zijn, letterlijk buiten bewustzijn, met af en toe een flardje bewust. Ik schreef erover in dit stuk.
De afgelopen maand heb ik, als tweede stap binnen mijn jaarthema 'Vreugdevol leven', met mindfulness, oftewel bewust zijn, gewerkt. Ik heb daar eerder al een training in gevolgd en ik heb dat wat ik geleerd heb, zoveel mogelijk toegepast. Wat er automatisch gebeurt, is dat er een vertraging optreedt. Als je bewust wilt zijn, kun je niet met verschillende dingen tegelijk bezig zijn. Je hebt je aandacht nodig voor datgene waar je op dat moment mee bezig bent. Dus toen ik, bijvoorbeeld, melk aan het koken was voor een warme chocomelk, was ik melk aan het koken en was ik niet ondertussen met andere dingen bezig.
Het effect is dat je leven een stuk rustiger is. Niet zo gejaagd en gehaast, maar omdat je je concentreert op een ding tegelijk, is er rust en eenvoud. Wat een heerlijkheid.
En natuurlijk lukt dat nog niet altijd even goed. Met alle dingen die ik doe, is er sprake van een blijvend leerproces.
Toen D. jarig was en ik hem zei dat ik hem zijn cadeau zou geven als 's avonds het bezoek er zou zijn, was ik die avond zo afgeleid en bezig met andere dingen, dat ik compleet vergeten ben hem zijn cadeau te geven. Niet heel mindful, maar wel reden voor grote hilariteit, omdat ik er pas weer aan dacht toen het bezoek alweer weg was. We hebben er hartelijk om gelachen met zijn twee. En D. was heel erg blij met zijn cadeau en dat was uiteindelijk het belangrijkst.
Een ervaring waar ik me heel duidelijk van bewust was, overkwam me tijdens mijn vrijwilligerswerk. Ik kan best kritisch zijn met betrekking tot de vragen die bij onze stichting binnen komen. Dat is ook onderdeel van mijn werk, dus dat is in dit geval een kwaliteit. Nu kwam er een vraag binnen en de mevrouw in kwestie stelde nogal wat eisen aan de hulp. Dat zou voor weerstand kunnen zorgen, want je mag toch blij zijn met alle hulp die je gratis en voor niets krijgt, maar ik kon me juist heel goed voorstellen dat je ook wilt dat het werk netjes gedaan wordt. En ik voelde opeens een enorme compassie, een onderwerp voor een andere maand, maar wat voelde dat fijn.
Die kritische houding heb ik overigens ook ten opzichte van mezelf en ook in dit hele proces van vreugdevol leven. Ik vind snel dat ik het niet goed doe of dat ik niet genoeg doe etc., dus ook dat ik niet bewust genoeg ben. Toen ik daar verder over nadacht besefte ik dat ik op veel terreinen juist heel bewust ben. Zo ben ik heel bewust van mezelf en van de mensen om me heen, waardoor ik mijn best doe anderen niet tot last te zijn, maar ook door heb dat een ander hulp nodig heeft en dat ik dat dan ook kan aanbieden.
En ik ben heel milieubewust. Ik maak de wereld elke dag een stukje schoner door elke dag 1 stuk (en vaak meer) zwerfvuil te rapen en door afval te scheiden en door altijd zelf een paar tasjes bij me te hebben. En ik ga bewust om met stroom, gas en water. Allemaal zaken waarvoor ik bewust in het leven dien te staan om het door te hebben.
Dus, om weer even terug te gaan naar zo'n 6 jaar geleden: een schouderklopje voor mezelf!
Januari heeft me veel blije momenten gegeven, zoals een heerlijke wandeling in de zon op 7 januari. En ik heb een aantal boeken in de boekenkasten gezet in het bejaardencentrum hier om de hoek en daar heb ik geheel onverwacht twee oudere dames kunnen helpen.
Een dame door de liftdeur lang genoeg open te houden, zodat zij rustig de lift kon verlaten met haar rollator. En een dame door haar te helpen met het openmaken van de deur van haar kamer (en als ik dan toch bezig was of ik dan ook even kon controleren of er post in de brievenbus zat).
De dankbaarheid van beide dames was hartverwarmend.
Natuurlijk waren er ook dagen die ik liever overgeslagen had, maar ach, die zullen er ook gewoon altijd zijn. Die horen er ook gewoon bij en door ze te accepteren, zijn ze ook minder erg. De vreugdevolle momenten waren echter veel duidelijker aanwezig.
Het kopje thee op 20 januari met mijn lieve vriendin J. uit Leiden die ik al zo lang niet had gezien en ook het uitwisselen van ervaringen met de andere deelnemers in de 'Klaagvrije maandag special' facebook groep heeft veel mooie momenten opgeleverd. Daardoor besefte ik hoever ik al gekomen ben. Het elke dag invullen van mijn dankboek heeft daartoe zeker ook bij gedragen.
En er waren ieniemienie blije momenten, zoals de zwevende meeuwen op de harde wind en het aardige gesprekje met een buurman en -vrouw in de supermarkt.
En als klap op de vuurpijl heb ik de maand afgesloten met een geweldig goede nacht slaap! Maar liefst 8 uur achter elkaar zonder tussendoor wakker te worden. Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer dat voor het laatst was en dan is het belangrijk te vermelden dat D. en ik geen kinderen hebben... Een beter begin van de volgende stap kan ik me niet voorstellen.
De volgende stap die ik mag toevoegen aan de intentie om vreugde toe te laten in mijn leven is mindfulness; aanwezig zijn in mijn leven.
