Dit nieuwe jaar is goed begonnen. Ik voel me goed, zowel fysiek als mentaal. Ik merk dat ik vaker gewoon blij ben, niet ergens om, maar gewoon omdat ik het ben. Wat een heerlijk gevoel! Ik lach ook meer, echt lachen, hardop. Het lijkt erop dat mijn inspanning vruchten begint af te werpen.
En natuurlijk is er ook nog steeds werk aan de winkel. Ik ben nooit uitgeleerd. Gelukkig, want ik houd ervan. Vorig jaar heb ik al over zelfliefde verteld en ik heb er al eens een korte workshop van een paar uur over gevolgd. Dit jaar pak ik het wat grondiger aan en volg ik 'De Zelfliefde Bootcamp' van Alice Bekelaar. Het is een 7 weekse online training die op 20 januari jl. van start is gegaan*.
Het is helemaal in mijn straatje. Elke week krijgen we nieuwe opdrachten, aan de hand van kernverlangens en ontwikkelfasen, om mee aan de slag te gaan. De training bevat veel zelfreflectie, bewustzijn en bewustwording. Ik vind het heerlijk om mee bezig te zijn. Tegelijkertijd oefen ik in ontspannen en loslaten, want ik wil natuurlijk ook wel weer heel erg veel. Want ik doe daarnaast ook mee aan een gratis 4 weekse online workshop van Deepak Chopra 'Healing the whole self', waarvan komende week de laatste week in gaat. En dan heb ik ook nog een gratis 4 weekse online workshop in het vooruitzicht: 'The biology and contagiousness of Kindness' van Dr. David Hamilton.
Het doet me allemaal heel erg veel goed, maar ik mag wel in de gaten houden dat ik mezelf niet voorbij loop.
Dus ook de tijd en de ruimte nemen voor mezelf. Dat gaat me gelukkig ook steeds beter af en het hoort natuurlijk ook bij zelfliefde.
Wat opschudding was er ook nog, want in de nacht van 19 op 20 januari had ik opnieuw een epileptische aanval. Dit keer geen ambulances en gedoe, maar gewoon rustig thuis gebleven en er weer van bijkomen. Dat ging weer een stukje beter dan de vorige keer. Dat deze aanval zo dicht op de vorige zat, had ik mogelijk aan mezelf te danken, omdat ik wellicht iets te snel terug gegaan was in mijn medicijndosis. Bij de laatste aanval hoorde een verhoging van de dosis. Dat het rotzooi is, merkte ik aan de bijwerkingen die ik ondervond. Ik had daarom contact opgenomen met de neuroloog, omdat ik niet zoveel medicijnen wil slikken. Als het dan moet, dan liefst zo weinig mogelijk. In het contact met de neuroloog had ik om advies gevraagd over het afbouwen van de medicijnen, maar omdat de neuroloog daar niet achter staat, heb ik dat uiteindelijk niet gekregen. Toen heb ik in overleg met D. besloten om terug te gaan naar de dosis die ik gewend was. Toen ik net was begonnen met de medicijnen, eind april 2014, was ik ook eenzelfde stap terug gegaan in het gebruik en dat had ik nu ook aangehouden. Wellicht dat ik het destijds nog niet zo lang slikte als dat ik het nu deed. Afbouwen moet heel voorzichtig, omdat het anders meer aanvallen kan uitlokken. Oeps...
Ik mocht een keuze maken, voor mijn gevoel tussen twee kwaden: aanvallen of medicijnen. Dan toch voor medicijnen gekozen, voor dit moment. Het is allemaal weer goed afgelopen en ik heb weer wat geleerd.
We gaan weer vrolijk verder, want het heeft mijn humeur gelukkig niet negatief beïnvloed.
*Mede mogelijk gemaakt door Present Amsterdam.
