Een inzicht is een bijzonder fenomeen. Iemand kan je iets honderd keer vertellen en dan nog landt het niet. Maar als het dan als vanzelf bij je aankomt, dan komt het ook binnen, dan beklijft het. Je kunt een persoonlijk inzicht krijgen, iets wat meer over jezelf vertelt, maar er zijn ook meer algemene inzichten, die meer over het leven in het algemeen gaan. Deze indeling verzin ik net zelf, geen idee of dat op waarheid berust, het is gebaseerd om mijn eigen inzicht.
Precies een maand geleden, op 10 maart jl., ontving ik de laatste videoles binnen de Zelfliefde Bootcamp van Alice Bekelaar. Het afronden van de training werd niet afgesloten met een diploma, want zelfliefde, daar ben je nooit klaar mee. Ik blijf eeuwige student aan de Academie van het Leven en wat zijn de lessen talrijk.
Al een aantal jaren schrijf ik mijn inzichten op. Soms lees ik ze weer eens na. Nooit komen ze weer zo binnen als die eerste keer.
In de uitloop van de training Zelfliefde kreeg ik ook weer een paar inzichten. Twee ervan wil ik hier delen.
Het eerste inzicht is een pijnlijke die tot mij kwam in een droom. De realisatie kwam toen ik wakker was en me de droom herinnerde:
Ik leef niet, maar ik doe mijn best om niet dood te gaan.
Écht leven is een kunst. Ik ken niet zo heel veel voorbeelden van mensen die écht leven, maar als er iemand was die dat in mijn ogen deed, was dat Ramses Shaffy.
Maar wat is dat dan, écht leven. 'Leven' wordt onder andere beschreven als 'De periode tussen je geboorte en je dood'. Dat klinkt zo niet heel erg spannend, eerder leeg. Die periode kun je op allerlei manieren invullen. In die zin leef ik ook, maar écht leven gaat in mijn ogen veel meer over voelen en over in verbinding staan met jezelf en daarmee ook met anderen. Hier is in de training Zelfliefde ook de nadruk op gelegd. Voelen zonder oordeel, maar er wel naar luisteren. Vandaag hoorde ik er ook een prachtige podcast over. Dat is dus een voortdurende huiswerkopdracht.
Het tweede inzicht is een meer algemeen inzicht in hoe het leven, in mijn ogen, werkt.
Tijdens slapeloze uren lag ik te mijmeren over wetenschap en het maken van keuzes en toen realiseerde ik me opeens:
DÉ WAARHEID bestaat niet.
In de eerste zes jaar van ons leven worden we geprogrammeerd door ouders, broers/zussen, vrienden, leerkrachten, buren enz., enz. We groeien allemaal op in andere omstandigheden, dus we krijgen allemaal een ander programma van overtuigingen mee. Dat is de basis voor onze persoonlijke waarheid. Gedurende het leven doe je dan ervaringen op die ook weer opgeslagen worden en invloed uitoefenen op hoe je naar de wereld kijkt. Zelfs als je in hetzelfde gezin bent opgegroeid, dan nog kunnen de ervaringen verschillen.
Vraag maar eens aan ooggetuigen om eenzelfde situatie te beschrijven. Allemaal zien ze iets anders, vallen andere dingen op, afhankelijk van de bril die ze hebben meegekregen, zie ook deze TedTalk.
In gebarentaal hebben sommige woorden zelfs een ander handgebaar afhankelijk van waar je bent opgegroeid. Denk er maar eens over na wat de vorm van een huis is voor jou en vergelijk dat maar eens met de vorm van een huis van iemand uit een andere cultuur. Dat puntdak dat voor ons zo karakterestiek lijkt, is dat voor een ander helemaal niet.
In die zin zijn we dus allemaal uniek. Het enige wat we in mijn ogen kunnen doen, is niet elkaar te overtuigen van het eigen gelijk, maar om elkaar te proberen te begrijpen.
