Op 1 mei van dit jaar ben ik 2 jaar ziek, dat betekent dat mijn ziektewetuitkering dan ophoudt, daarom heb ik eind januari WIA aangevraagd. In februari heb ik daarover gesprekken gehad met de verzekeringsarts en Arbeidsdeskundige van het UWV.
Conclusie: 80-100% afgekeurd.
Niet okee dus... Het heeft me wat tijd gekost om te achterhalen hoe dat nou voelt. In het begin was ik vooral verbaasd, later verontwaardigd. Het voelt namelijk als een diskwalificatie van al het harde werken wat ik gedaan heb om te komen waar ik nu ben. Alsof het niet heeft uitgemaakt dat ik zo mijn best heb gedaan.
Nu heb ik 6 weken de tijd om bezwaar aan te tekenen tegen deze beslissing, maar ik twijfelde of dat wel zo verstandig zou zijn. Dus heb ik mijn lieve vriendin M. uit E. gebeld om als klankbord te dienen.
Die rol heeft zij 12 jaar geleden ook heel succesvol vervuld toen ik twijfelde of ik wel aan een relatie met D. wilde beginnen. Op 20 april van dit jaar zijn we 10 jaar getrouwd! Maar dat terzijde.
Als bedrijfsarts weet zij alles van ziekte en werk en het UWV.
Ik heb haar het hele verhaal verteld en haar om haar advies gevraagd. Zij heeft me nu verteld wat zo'n uitspraak van het UWV eigenlijk betekent.
In mijn ogen was het geen goede zaak om afgekeurd te worden, maar M. heeft me uitgelegd dat het juist een heel passende beslissing is. Het betekent namelijk dat ik op het moment niet in staat ben om met reguliere arbeid mijn eigen inkomsten te verdienen. Ik ben namelijk afgekeurd op arbeidskundige gronden.
En dat klopt ook, want dat kan ik op het moment ook helemaal nog niet.
Het wil echter niet zeggen dat ik helemaal niet kan werken, ik kan alleen niet met arbeid in mijn eigen onderhoud voorzien.
Het fijne van dit oordeel is dat het me de kans geeft om verder te gaan op de ingeslagen weg en mijn revalidatie voort te zetten zonder dat ik door UWV onder druk gezet zal worden om een betaalde baan te zoeken.
Nu kan ik het vrijwilligerswerk blijven doen bij http://portal.stichtingpresent.nl/amsterdam. Dat betekent dat ik kan doen wat ik ontzettend leuk vind en het levert een belangrijke bijdrage aan mijn verder herstel.
Helemaal geen dramatisch oordeel dus en dus absoluut geen ramp! Zo voel ik me er nu onder:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten