Chaos... (bijdrage aan #kommaarop)

Chaos is een leerpunt voor mij, ik ben van de structuur en de orde, van het plannen en het overzicht. Hierin lijk ik meer op mijn vader dan ik zou willen toegeven. Bij mij heeft alles een vaste plek en ik weet waar alles te vinden is, of dan tenminste ongeveer. En alles moet ook weer terug daar waar het hoort, anders is die structuur doorbroken. Zo ben ik ook nagenoeg nooit iets kwijt en als dat wel het geval is, kan ik ook nog eens heel goed zoeken, en dat is dan dus meestal voor een ander.

Al gaat het steeds beter om chaos te omarmen en merk ik dat ik op bepaalde gebieden, chaos zelfs al wel fijn vind. Zoals bijvoorbeeld op ons balkon en over het algemeen in de natuur. Orde komt daar op mij over als aangelegd en té aangeharkt. Ik zie onkruid bijvoorbeeld ook niet als storend, maar meestal als een prachtige plant die ik ook lekker in mijn bakken laat groeien. Tussen de tegels op het balkon is weer een ander verhaal, dus er is toch nog een bepaalde mate van 'georganiseerde chaos'. 

Chaos gaat voor mij over loslaten en je overgeven aan wat er is. Dat vind ik nog steeds moeilijk, maar ik leer... Chaos bestaat volgens mij, net als stress, voornamelijk in je hoofd. Er is nooit chaos, maar hoe je denkt over wat er is, categoriseert het één als chaos en het ander niet... Zo houd je de boel onder controle, houd je het overzicht. Daarom helpt het ook zo om op te ruimen in huis, als je het overzicht kwijt bent. Gevolg ervan is wel dat het leven nogal voorspelbaar wordt.

Wat voor mij chaos lijkt, dat werkt voor een ander prima. 
Gek ook eigenlijk dat chaos een negatieve connotatie heeft en dat orde en structuur over het algemeen als positief worden beschouwd, helemaal als je de uitspraak van A.A. Milne nog eens bekijkt. Het is toch prachtig als je allerlei verrassingen tegenkomt. Dat is ook wat het leven eigenlijk is. Een aaneenschakeling van verrassingen, want van tevoren weet je nooit hoe het loopt. Als ik daar nog eens over nadenk, is orde en structuur dus onnatuurlijk en een soort ontkenning van het leven. Het leven ís chaos. 
Een door mensen aangelegd bos herken je ook meteen aan de keurig op een rijtje staande bomen, waar een écht bos zomaar een beetje groeit waar het uitkomt of waar het licht het beste is, of juist niet, afhankelijk van wat voor organisme je bent. 

Chaos gaat daarmee ook over vertrouwen, dat het, hoe het ook loopt, wel goed komt en zo niet, dan toch. Alles wat er is, is goed zoals het is en bedoeld zoals het bedoeld is.

In chaos ontstaat ook creativiteit. De verrassingen zorgen ervoor dat je andere invalshoeken ontdekt, dat er iets ontstaat wat je niet van tevoren had kunnen bedenken. 

Wat is chaos eigenlijk prachtig!

Maar ook hier geldt, zoals met alles, dat balans nodig is. Want chaos is inderdaad prachtig, als het gaat om creativiteit, de natuur en om laten zijn wat er is, maar als het over je administratie gaat of over je financiën dan weet ik zeker dat chaotische mensen dat talent in zichzelf minder goed waarderen en er ook wellicht wel eens door in de problemen komen.

En volgens dit artikel leidt orde en regelmaat tot betere prestaties. Maar zoals gezegd, balans is het sleutelwoord, want of je nou op 'betere prestaties' zit te wachten in je leven? Dan hangt het er maar vanaf wat je belangrijk vindt. Voor mij persoonlijk horen betere prestaties daar niet bij.

Dus ik omarm de chaos wanneer dat kan en de orde en structuur op de vlakken waar dat 'nodig' is.

(Dit is een bijdrage aan #kommaarop)