Een goed begin van het eind van het jaar...

 

Het jaar 2021 heeft voor mij in het teken gestaan van behandeling. Mijn laatste blogpost was van 19 mei jl. Toen had ik mijn radiotherapie afgerond en zat ik in een rustperiode. Begin juni ben ik gestart met de chemokuren.

Vooral de eerste kuur vond ik erg wennen en ook eng, omdat ik geen idee had wat ik ervan moest verwachten. Zo was ik wat huiverig voor het slikken van de pillen. Ik moest ze op een nuchtere maag innemen, dus alleen met water. Ik ben wel gewend aan het slikken van medicijnen en supplementen, maar die neem ik met voeding in, want met alleen water krijg ik ze niet weg. Ik had geen idee hoe groot de pillen waren en in de verpakking zagen ze er heel groot uit. 

Het nemen van de pillen was een heel ritueel. Ik moest beginnen met een pil tegen de misselijkheid. Die bleek gelukkig heel klein te zijn, dus die kreeg ik goed weg. Dan moest ik een uur wachten en vervolgens moest ik de chemopillen nemen. Dat waren er 3 in verschillende mg-en. Die verpakking bleek veel groter dan nodig, dus ook die capsules kreeg ik goed weg met alleen water. Daarna moest ik weer een uur wachten en dan mocht ik eten en drinken en mijn reguliere medicatie innemen. Dat kon ik dus gelukkig wel met mijn voeding doen. Om niet te vergeten hoe laat ik wat ingenomen had, had ik een overzicht gemaakt waarop ik alles nauwkeurig noteerde en afvinkte. Dat bood me houvast. 

De eerste week kwam ik best goed door, alleen aan het eind werd ik steeds vermoeider en ook misselijker. Het was vooral erg wennen, maar de rondes erna gingen ook wel. Alleen de tweede chemoronde was minder plezierig. Omdat de pilletjes tegen de misselijkheid waar ik de dag mee moest beginnen nogal opstopte, had de oncoloog aangegeven dat ik ook zou kunnen proberen om met een ander pilletje tegen misselijkheid, wat ik ook voorgeschreven had gekregen, te beginnen. Onder het mom van als je het niet probeert, weet je het niet, ben ik daar de tweede keer mee van start gegaan. Het leek heel goed te gaan, maar zodra ik mocht eten, ging het helemaal mis. De hele ochtend heb ik mijn maag omgekeerd en zelfs water kon ik niet binnen houden. In overleg met de oncologisch verpleegkundige alsnog zo'n ander pilletje genomen toen mijn maag net weer wat rustiger was en toen was de misselijkheid gelukkig snel over. 

Na drie rondes chemo kreeg ik eind augustus een tussentijdse MRI om te zien hoe het ervoor stond. Die vond plaats in het Imaging Centre van het VUmc waar de allernieuwste apparaten staan. Het resultaat van die MRI was fantastisch, er was geen spoor van de tumor te zien en ook mijn bloedwaarden waren heel goed. Dat was wel het mooiste cadeau wat ik voor mijn vijftigste verjaardag kon ontvangen. Het jaar ervoor twijfelde ik zelfs even of ik dat wel zou gaan halen.

Met zulk goed nieuws was ik er eigenlijk al klaar voor om ermee te stoppen, maar de oncoloog adviseerde om in ieder geval zes maanden vol te maken. Dat heb ik dan ook gedaan. Op de allerlaatste dag van november had ik weer een MRI ter controle. Twee dagen erna moest ik nog een laatste keer bloed af laten nemen ter controle en ook kreeg ik, dit keer telefonisch in verband met de Covid-maatregelen, de uitslag van het bloedonderzoek en de MRI. Ook dit keer zag de inhoud van mijn hoofd er weer uitmuntend uit. 

Dat betekende dat ik met ingang van 2 december jl. geen behandeling meer hoef te ondergaan. Een geweldige afsluiting van dit jaar! 

Over drie maanden krijg ik nogmaals een MRI en als ook die weer mooi is, ga ik weer over de halfjaarlijkse controles die ik inmiddels zo gewend was.

Rest me alleen nog iedereen net zo'n fantastisch einde van het jaar 2021 te wensen als ik gekregen heb!