vrijdag 3 augustus 2012

Van die dingen....

Toen ik net in het VU lag, was ik enorm trots op mijn lijf, dat ik zo lang goed gebleven ben en, gezien de enorme omvang van de tumor, niet meer klachten en/of uitvalverschijnselen had.

Ik vind het nu lastiger om vertrouwen te hebben in mijn lijf en me maar gewoon over te geven aan wat er gebeurt.

Als ik nu wel eens een beetje misselijk ben, of lichte hoofdpijn heb, of gewoon mijn hoofd voel, heeft dat een hele andere lading gekregen, ik raak nog net niet in paniek, maar mijn gedachten gaan wel met me aan de haal. Afleiding is dan de truc, als ik maar afgeleid ben dan gaat het wel...

En echt dapper of sterk ben ik echt niet dan, voel me dan kwetsbaar en klein.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten